Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda (spr.), Sędzia NSA Łucja Franiczek, Protokolant specjalista Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi A. W. i małoletniego P. W. zastępowanego przez matkę A. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1) uchyla zaskarżoną decyzję i orzeka, że nie podlega ona wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 2) zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej A. W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskiem z dnia 18 września 2013r. S. W. zwrócił się do urzędu Miejskiego B. o wymeldowanie swojej byłej żony A. W. i małoletniego syna P. W. z adresu B. ul. [...]
Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta B. działając na podstawie art.15 ust.2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych ( Dz. U. z 2006r., Nr 139, poz.993 z późn. zm.) odmówił wymeldowania A. W. oraz małoletniego P. W. z miejsca pobytu stałego w B. przy ul. [...]. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że wprawdzie A. W. wraz z synem od wakacji 2012r. przebywa w [...] gdzie koncentruje swoje sprawy życiowe, ale ich wyjazd ma charakter tymczasowy i podyktowany jest względami finansowymi. Na potwierdzenie tej okoliczności organ wskazał, że w mieszkaniu pozostają rzeczy należące do A. W. i jej małoletniego syna, nadto w dalszym ciągu ponosi ona koszty remontu mieszkania, a opiekę nad mieszkaniem powierzyła swojej siostrze K. B., która ponosi koszty związane z bieżącym utrzymaniem lokalu. Organ stwierdził jednocześnie, że nawet długotrwałe opuszczenie miejsca stałego pobytu w związku z wyjazdem za granicę w celach zarobkowych nie stanowi przeszkody do utrzymania dotychczasowego zameldowania stałego, jeżeli wyjazdowi nie towarzyszył zamiar zmiany centrum spraw życiowych.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł S. W. zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów art.15 ust.2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych poprzez uznanie, że opuszczenie miejsca stałego pobytu przez A. W. i P. W. nie stanowi podstawy do wydania decyzji o wymeldowaniu. W treści odwołania zwrócił uwagę, że sama deklaracja A. W. o zamiarze powrotu do kraju nie może świadczyć o tym, że sporny lokal stanowi miejsce jej stałego pobytu. W ocenie odwołującego się A. W. przeniosła swoje centrum życiowe do [...] i tam koncentruje swoje wszystkie aktywności życiowe. Podniósł również, że organ wydając zaskarżoną decyzję nie oparł się na okoliczność faktycznych w sprawie, a na ustaleniach poczynionych w oparciu o niewiarygodne zeznania świadków, którymi są osobami najbliższe dla zainteresowanej.
Decyzją z dnia [...] r. Wojewoda [...] na podstawie art.138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz art.15 ust.2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, uchylił decyzję organu I instancji i orzekł o wymeldowaniu A. W. wraz z małoletnim P. W. z pobytu stałego przy ul. [...] w B. Uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy stwierdził, że w sytuacji przebywania od dwóch lat za granicą, gdzie A. W. pracuje, a syn P. W. pobiera naukę, to logika i doświadczenie życiowe wskazują, że to tam muszą aktualnie koncentrować swoje sprawy życiowe, tym bardziej, że osoby te całkowicie zerwały kontakt z dotychczasowym miejscem pobytu stałego. Jednocześnie zwrócił uwagę, że bez znaczenia dla stanowiska organu pozostaje fakt powierzenia lokalu innej osobie bez zgody właściciela oraz pozostawanie w lokalu rzeczy należących do zainteresowanych.