Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Kędzierska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant specjalista Ewa Pasiek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi B.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego oddala skargę.
Burmistrz Miasta S. decyzją z dnia [...]. odmówił skarżącej B. M. przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko - M. Z. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w wyniku wywiadu środowiskowego ustalił, iż skarżąca, która jest opiekunem prawnym M. Z., nie sprawuje nad nim faktycznej opieki, tylko często go odwiedza w Domu Pomocy Społecznej. Nie zamieszkuje wspólnie z podopiecznym, nie prowadzi z nim wspólnego gospodarstwa domowego oraz nie ponosi kosztów związanych z jego potrzebami. Koszty pobytu małoletniego w Domu Pomocy Społecznej pokrywa Miasto W. oraz sam M. Z. z części zasiłku pielęgnacyjnego. Wobec powyższego, organ I instancji podkreślił, że skarżąca nie wychowuje małoletniego i w związku z tym należało odmówić przyznania jej świadczenia wychowawczego.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku - Białej w wyniku rozpoznania odwołania B. M. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza S. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że z zaświadczenia wydanego przez Sąd Rejonowy w C. w dniu [...] wynika, że skarżąca została ustanowiona opiekunem prawnym małoletniego M. Z. Z materiału dowodowego wynika również, że małoletni został zobowiązany do ponoszenia opłaty za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w S. w wysokości 107,10 zł. W drodze wywiadu środowiskowego ustalono, że B. M. nie zamieszkuje i nie prowadzi gospodarstwa domowego ze swoim podopiecznym. Odwiedza go w DPS dwa - trzy razy w tygodniu, zabierając go w tym czasie na spacery i rozmawiając z nim. Jako opiekun prawny ma kontakt ze szkołą, w której jej podopieczny realizuje obowiązek szkolny, jak również jest w stałym kontakcie z psychologiem oraz opiekunami DPS. Wszystkie elementarne potrzeby małoletniego zaspokajane są w DPS. Zakupy dla niego finansowane są z jego środków, natomiast skarżąca sporadycznie przeznacza własne środki na zakup drobnych prezentów.
Następnie organ podniósł, że w art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci określono, iż celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych. Wskazał, że wobec tego świadczenie to przysługuje opiekunowi prawnemu na częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych. Zespolony z tym przepisem i niejako uzupełniającym przesłankę "wychowania" jest art. 5 ust. 1 tej ustawy stanowiący, że świadczenie wychowawcze przysługuje w wysokości 500 zł miesięcznie na dziecko w rodzinie. Toteż świadczenie to przysługuje na dziecko przebywające w rodzinie. W art. 2 pkt 16 tej ustawy zawarto definicję rodziny stanowiąc, że oznacza ona odpowiednio następujących członków rodziny: małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz zamieszkujące wspólnie z tymi osobami, pozostające na ich utrzymaniu m.in. dzieci w wieku do ukończenia 25 roku życia. Organ podkreślił, że istotne dla uzyskania prawa do świadczenia wychowawczego jest zatem ustalenie, czy dziecko wchodzi w skład rodziny wnioskodawcy, a wobec tego - czy jest dzieckiem "zamieszkującym wspólnie" z nim. Wskazał, że sformułowanie "zamieszkujące wspólnie", należy rozumieć jako faktyczne miejsce zamieszkania, czyli fizyczne przebywanie dziecka u tego rodzica, który sprawuje faktyczną nad nim opiekę i faktycznie zaspakaja jego potrzeby życiowe. Wskazuje na to cel, na jaki przyznawane jest świadczenie wychowawcze, który określony jest w art. 4 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokajaniem jego potrzeb życiowych.