Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia 4 marca 2016 r. nr XX/67/2016 w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy w 2016 roku stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Rada Gminy 4 marca 2016 r. podjęła uchwałę Nr XX/67/16 w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy w 2016 roku.
Uchwałę tę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (obecnie t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446, dalej jako u.s.g.) oraz art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 856 ze zm., dalej jako u.o.z.).
Powyższą uchwałę - w części obejmującej § 1 ust. 2, § 3, § 5, § 7, § 8, § 11 i § 12 załącznika do uchwały - zaskarżył Prokurator Rejonowy, zarzucając istotne naruszenie art. 11 a ust. 2 u.o.z. poprzez:
a) wskazanie w § 1 ust. 2 Programu zakresu przedmiotowego jego stosowania pomimo, że zakres ten ustala już u.o.z. zawierająca w § 4 pkt 16 definicję pojęcia "zwierzęta bezdomne";
b) wskazanie w § 3 Programu celów uchwalenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, poprzez częściowe powtórzenie ustawowej regulacji w tym zakresie oraz wskazania tych celów, które wykraczają poza zakres upoważnienia ustawowego;
c) niewskazanie w § 5 i § 7 Programu konkretnego schroniska, zapewniającego miejsce dla bezdomnych oraz odłowionych zwierząt, co uniemożliwia skuteczną realizację zadań własnych gminy;
d) niewskazanie w § 8 Programu konkretnego podmiotu zobowiązanego do zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku wystąpienia zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt, co uniemożliwia skuteczną realizację zadań własnych gminy;
e) niewskazanie w § 9 Programu konkretnego podmiotu zajmującego się sterylizacją albo kastracją zwierząt, co uniemożliwia skuteczną realizację zadań własnych gminy;
f) wskazanie w § 11 Programu, że zabieg sterylizacji i usypiania ślepych miotów będzie mógł być wykonany w lecznicy weterynaryjnej, podczas gdy ustawa wskazuje, że sterylizacja i kastracja zwierząt ma się odbywać w schroniskach dla zwierząt;
g) wskazanie w § 12 Programu kwestii związanych z edukacją w zakresie odpowiedzialności i właściwej opieki nad zwierzętami, ich humanitarnego traktowania, a także adopcji zwierząt bezdomnych, które to zagadnienia wykraczają poza zakres upoważnienia ustawowego.
Skarżący wniósł - na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718, dalej: p.p.s.a.) - o stwierdzenie nieważności uchwały w całości.
Odpowiadając na skargę Wójt Gminy uznał zasadne zarzuty wskazane w skardze skierowane do postanowień § 1 ust. 2, § 3, § 11 zd. 2 i § 12 załącznika do zaskarżonej uchwały, wnosząc jednocześnie o uchylenie zaskarżonej uchwały w tym zakresie. Przy czym w odniesieniu do zarzutu wskazanego w pkt 1 lit. f skargi organ stwierdził, że wobec wskazania w zdaniu trzecim §11 Programu stanowiącego załącznik do zaskarżonej uchwały zapisu, iż w przypadku umieszczenia psa w schronisku zabieg wykonywany jest obligatoryjnie w ramach umowy zawartej ze schroniskiem, wystarczające jest stwierdzenie nieważności uchwały wyłącznie w części obejmującej zdanie drugie § 11 Programu. Odnosząc się zaś do pozostałych zarzutów skargi, organ uznał je za nieuzasadnione.