Sygnatura akt: II SA/Ke 261/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 15 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka, Asesor WSA Jacek Kuza, Protokolant: Referent stażysta Katarzyna Mrozicka - Bąbel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] numer [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. oddala skargę, II. przyznaje adwokatowi Ł. W. od Skarbu Państwa- Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach 240 ( dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...]po rozpoznaniu odwołania A. C. od decyzji wydanej z upoważnienia Rady Miejskiej przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z dnia [...] przyznającej pomoc społeczną w formie zasiłku celowego w miesiącu lutym w wysokości 200 zł z przeznaczeniem na zakup żywności, witamin i środków czystości oraz odmawiającej przyznania pomocy w postaci zasiłku celowego w kwocie 95 zł przez okres 3 miesięcy na zakup biletów MZK na podstawie art.138 § 1 pkt 1 kpa utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ II instancji wskazał, iż A.C. we wniosku z 5 lutego 2004r. domagał się udzielenia pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego w wysokości 461 zł na okres co najmniej pół roku oraz zasiłku celowego w kwocie po 95 zł przez okres 3 miesięcy na zakup biletów MZK lub wydania takiej samej ilości biletów w naturze. Organ I instancji przyznał wnioskodawcy zasiłek celowy w wysokości 200 zł z przeznaczeniem na zakup żywności, witamin oraz środków czystości uznając, że jest to najpilniejsza potrzeba wnioskodawcy, odmówił natomiast przyznania świadczenia na zakup biletów autobusowych ze względu na brak środków. Odnośnie przyznania zasiłku okresowego organ I instancji wydał odrębną decyzję.
Od decyzji organu I instancji odwołał się A. C. wnosząc o jej uchylenie w punkcie 2, przesłuchanie na rozprawie administracyjnej Prezydenta Miasta W. L. na okoliczność powodów dyskryminowania go przez funkcjonariuszy samorządowych oraz przyczyn nierealizowania polityki społecznej, jaką obiecywał, przesłuchania dyrektora MOPR M. S. na okoliczność wyjaśnienia przyczyn odmowy pomocy w tak ważnej kwestii jak mobilność podopiecznego, a także zapewnienia pomocy w przypadku kiedy ulegnie wypadkowi oraz sprawienia pochówku w wyznaczonym miejscu. Wniósł także o rozpatrzenie sprawy na rozprawie jawnej z jego udziałem oraz zaproszonych przez niego przedstawicieli władz.
Zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego brak jest podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji. Świadczenia społeczne są uznaniowe a ich wysokość uzależniona jest przede wszystkim od możliwości finansowych ośrodka. Wysokość przyznawanych wnioskodawcy świadczeń nie odbiega od wysokości świadczeń przyznawanych innym podopiecznym. W bieżącym roku sytuacja ośrodka jest nadal bardzo trudna a liczba osób zgłaszających się po pomoc ciągle wzrasta. W miesiącu lutym ośrodek na zasiłki celowe wydatkował kwotę 116.913,06 zł, z której przyznano 1080 zasiłków. Średnia kwota zasiłku celowego wynosi 108 zł. W takiej sytuacji nie jest możliwe przyznanie świadczenia na zakup biletów autobusowych.
Odnosząc się do wniosku o przeprowadzenie jawnej rozprawy oraz przesłuchania wskazanych osób organ II instancji wskazał, iż nie zachodzą okoliczności, o jakich mowa w art. 89 kpa , a przesłuchanie Prezydenta i dyrektora MOPR jest niecelowe i wykracza poza zakres rozpatrywanej sprawy. Kwestia przyrzeczenia pochówku była przedmiotem decyzji z [...].
W skardze na tę decyzję A. C. zarzucił, iż organ II instancji odmawiając przeprowadzenia postępowania odwoławczego i rozpatrzenia sprawy na jawnej rozprawie administracyjnej po raz kolejny naruszył jego prawa podmiotowe wydając krańcowo niesprawiedliwą i wykluczającą go decyzję zaocznie, bez wysłuchania go. Zarzucił naruszenie podstawowych praw obywatelskich i praw człowieka wynikających z art. 2, 7, 30, 32, 45, 67 i 68 Konstytucji. Zarzucił także rażące naruszenie art. 6-12 kpa, 28, 107 § 3, 127, 89 kpa, art. 17 ustawy z 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych. Podniósł, iż odbieranie mu prawa do korzystania z dobra publicznego, jakim jest miejska komunikacja to odbieranie mu prawa do mobilności, co jest równoznaczne z uwięzieniem i takie postępowanie jest jaskrawo sprzeczne z aktualnie obowiązującymi przepisami ustawy z 12 marca 2004r. o pomocy społecznej.