Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędzia WSA Renata Detka, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Busku- Zdroju na uchwałę Rady Miejskiej w Stopnicy z dnia 30 grudnia 2016 r. nr XIX/69/2016 w przedmiocie uchwalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Stopnica stwierdza nieważność § 14 ust. 2 regulaminu, stanowiącego załącznik do zaskarżonej uchwały, w zakresie, w jakim zobowiązuje właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi do przeprowadzania na terenie takich nieruchomości obowiązkowej deratyzacji.
Rady Miejska w Stopnicy, po zasięgnięciu opinii Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Busku Zdroju, w dniu 30 grudnia 2016 podjęła na podstawie art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2015 r. poz.1515), art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 250 ze zmianami), uchwałę nr XIX/69/16 w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. W § 14 ust. 1 pkt 1 wymieniła jako jeden z obszarów podlegających obowiązkowej deratyzacji zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, a w ust. 2 § 14 zobowiązała właścicieli nieruchomości, o których mowa w punkcie 1 do przeprowadzania deratyzacji w obrębie swojej nieruchomości.
W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze Prokurator Rejonowy w Busku - Zdroju zaskarżył § 14 ust. 2 regulaminu, w zakresie obejmującym zobowiązanie właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi do przeprowadzania na terenie takich nieruchomości obowiązkowej deratyzacji, domagając się stwierdzenia jego nieważności. Zarzucił obrazę art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 4 ust. 1 i 2 pkt. 8 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach przez nałożenie na właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami wielorodzinnymi obowiązku przeprowadzenia na terenie swoich nieruchomości deratyzacji w miarę potrzeby, podczas gdy art. 4 ust. 2 pkt 8 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nakłada na radę gminy obowiązek wyznaczania obszarów podlegających obowiązkowej deratyzacji i terminów jej przeprowadzania, nie daje natomiast upoważnienia do zobowiązywania właścicieli do przeprowadzania deratyzacji.
W odpowiedzi na skargę Gmina Stopnica podniosła, że skarga Prokuratora została uwzględniona, gdyż uchwałą nr XXIII.25/2017 z 31 maja 2017 r. uchylono zaskarżoną uchwałę i wprowadzono nowy regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Stopnica. W związku z tym domagała się umorzenia postępowania.
W piśmie z 27 czerwca 2107 skarżący oświadczył, że nie cofa skargi pomimo wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej uchwały, gdyż mogła ona wywołać skutki prawne w czasie jej obowiązywania. Zaskarżenie tej uchwały ma na celu stwierdzenie nieważności ex tunc.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369), dalej P.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji nie naruszyły przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy.
Zgodnie z art. 94 Konstytucji RP, organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Jednocześnie przewidziana w art. 7 Konstytucji RP zasada praworządności wymaga, aby organy władzy publicznej działały na podstawie i w granicach prawa. Oznacza to, że materia regulowana wydanym przez organ aktem normatywnym ma wynikać z upoważnienia ustawowego i nie może przekraczać zakresu tego upoważnienia. Konsekwencją tych regulacji w przypadku rad gmin jest unormowanie zawarte w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 446 ze zm.), zgodnie z którym gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy na podstawie upoważnień ustawowych.