Sygnatura akt: II SA/Ke 361/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 15 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka, Asesor WSA Jacek Kuza, Protokolant: Referent stażysta Katarzyna Mrozicka - Bąbel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. oddala skargę, II. przyznaje adwokatowi K. F. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach 240 ( dwieście czterdzieści ) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania A.C. od decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] orzekającej o przyznaniu świadczenia pieniężnego w formie zasiłku celowego w kwocie 250 zł z przeznaczeniem na zakup żywności i opłacenie należności za gaz i energię elektryczną oraz orzekającej o odmowie przyznania zasiłku celowego w kwocie 95 zł przez okres 3 miesięcy na zakup 50 biletów MPK lub wydania takiej ilości biletów i w kwocie 300 zł na wniesienie skarg kasacyjnych od orzeczeń NSA w sprawach dotyczących zatrudnienia, na podstawie art. 138 § 1 kpa utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, iż organ I instancji odmowę przyznania pomocy na zakup biletów uzasadnił ograniczonymi środkami finansowymi na ten cel, natomiast odmowę udzielenia pomocy na wpis od skarg kasacyjnych brakiem podstaw prawnych i faktycznych. W odwołaniu od decyzji organu I instancji A.C. zarzucił, iż organ ten nie uwzględnił nowego stanu prawnego obowiązującego od 1 maja 2004r., nakazującego traktowania obywatela zwracającego się o pomoc podmiotowo oraz przewidującego, że za to odpowiada Prezydent a nie Rada Miejska. Nadto zarzucił, iż został bezprawnie pozbawiony wniesienia kasacji od niekorzystnych dla niego rozstrzygnięć i domagał się rozpatrzenia odwołania na jawnej rozprawie administracyjnej z udziałem zaproszonych przez niego przedstawicieli władz oraz mediów i przesłuchania na tej rozprawie Prezydenta Miasta K., Wiceprezydenta na okoliczność jego dyskryminowania, a także dyrektora MOPR w K. na okoliczność uporczywego odmawiania mu prawa do przeżycia, co wyraża się także w pozbawieniu go możliwości korzystania z komunikacji miejskiej w zakresie 50 przejazdów w skali miesiąca.
Rozpoznając to odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, iż decyzja I instancji nie narusza prawa. Zgodnie z art. 39 ust. 1 i 2 zasiłek celowy może być przyznany na zaspokojenie niezbędnej potrzeby życiowej. Ma on charakter uznaniowy a jego wysokość uzależniona jest od sytuacji życiowej i materialnej osoby ubiegające się o taką pomoc jak również od środków finansowych przeznaczonych przez gminę na ten cel oraz ilości osób kwalifikujących się do udzielenia tego rodzaju pomocy. Jak wynika z pisma MOPR z dnia 12 lipca 2004r. na roczny plan na pomoc finansową w ramach zadań własnych gminy w wysokości 780.000 złotych w I półroczu wydało kwotę 531.303 zł, z czego na zasiłki celowe i celowe specjalne 410.859 zł obejmując 211 środowisk zasiłkiem celowym i 115 osób zasiłkiem celowym specjalnym. W I półroczu 2004r. średni zasiłek celowy wyniósł 180 zł a specjalny zasiłek 237 zł. Ustawa o pomocy społecznej z 12 marca 2004r wprowadziła obligatoryjny zasiłek okresowy w ramach zadań własnych gminy. Na drugie półrocze 2004r. łącznie na zasiłki celowe i okresowe pozostała do wydatkowania kwota 248.697 zł, która nie zabezpieczy występujących potrzeb. Przyznanie skarżącemu zasiłku celowego w wys. 250 zł, a więc znacznie przekraczającej kwotę średniego przyznawanego zasiłku, oraz odmowa przyznania zasiłku w wysokości 95 zł na zakup 50 biletów znajduje zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego uzasadnienie. Odnośnie przyznania zasiłku w wysokości 300 zł na opłaty kosztów skarg kasacyjnych to przyznanie środków z pomocy społecznej na ten cel nie znajduje zdaniem organu II instancji oparcia w przepisach obowiązującej ustawy, w szczególności ani w art. 39 ani też w art. 40 ustawy. W postępowaniu sądowym także w zakresie spraw administracyjnych istnieje możliwość zwolnienia strony od kosztów sądowych a także udzielenia pomocy prawnej.