Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Asesor WSA Agnieszka Banach, Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2017r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Busku-Zdroju na uchwałę Rady Miejskiej w Stopnicy z dnia 23 lutego 2017r. nr XX/2/2017 w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt stwierdza nieważność § 5 ust. 3 oraz § 7 ust. 1 pkt 3 załącznika do zaskarżonej uchwały.
W dniu 23 lutego 2017 r. Rada Miejska w Stopnicy, wskazując jako podstawę prawną art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, podjęła uchwałę nr XX/2/2017 w sprawie przyjęcia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Stopnica w 2017 roku".
W uchwalonym programie, stanowiącym załącznik do uchwały, w § 5 ust. 3 zapewniono miejsca zwierzętom gospodarskim z terenu gminy na podstawie oświadczenia gospodarstwa rolnego, Suchowola 89, 28-130 Stopnica. W § 7 ust. 1 pkt 3 wskazano, iż wyłapywanie zwierząt będzie przeprowadzane przez firmę, na podstawie podpisanej umowy, w przypadku interwencji.
W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze na powyższą uchwałę Prokurator Rejonowy w Busku Zdroju wniósł o stwierdzenie jej nieważności w zakresie obejmującym "§ 5 pkt 3" i "§ 7 pkt 3", zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 11a ust. 2 pkt 3 i art. 11a ust. 2 pkt 8 ustawy o ochronie zwierząt przez:
a) brak personalnego wskazania w "§ 5 pkt 3" właściciela gospodarstwa, który na mocy decyzji administracyjnej odbierającej zwierzęta gospodarskie ich właścicielom czasowo się nimi opiekuje,
b) niewskazanie w "§ 7 pkt 3" podmiotu odpowiedzialnego za odławianie zwierząt, nieokreślenie dalszego sposobu postępowania z odłowionymi zwierzętami do momentu przewiezienia ich do schroniska oraz niewskazanie osoby odpowiedzialnej za te zadania.
W odpowiedzi na skargę organ uznał jej zasadność i poinformował, że na najbliższej sesji Rady Miejskiej dokona stosownej nowelizacji uchwały.
W dniu 18 września 2017 r. organ nadesłał uchwałę nr XXV/55/2017 z dnia 12 września 2017 r. w sprawie zmiany uchwały stanowiącej przedmiot skargi "uwzględniającą uwagi Prokuratora".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
W niniejszej sprawie, jako podstawę prawną zaskarżonej uchwały wskazano m.in. art. 11a ustawy o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r., poz. 856 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem:
1. Rada gminy wypełniając obowiązek, o którym mowa w art. 11 ust. 1, określa, w drodze uchwały, corocznie do dnia 31 marca, program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt.
2. Program, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:
1) zapewnienie bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt;
2) opiekę nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie;
3) odławianie bezdomnych zwierząt;
4) obligatoryjną sterylizację albo kastrację zwierząt w schroniskach dla zwierząt;
5) poszukiwanie właścicieli dla bezdomnych zwierząt;
6) usypianie ślepych miotów;
7) wskazanie gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich;
8) zapewnienie całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt.
Zagadnienia wymienione w art. 11a ust. 2 ustawy stanowią obligatoryjne elementy programu, które bezwzględnie powinny zostać w nim uregulowane. Wynika to jednoznacznie z treści samego wprowadzenia do art. 11a ust. 2, w którym użyto formuły imperatywnej "obejmuje". Brak obligatoryjnych elementów przesądza o wadliwości aktu wydanego na podstawie art. 11a, które należy kwalifikować jako istotne naruszenie prawa. Świadczy bowiem o tym, że Rada Gminy nie w pełni zrealizowała powołaną delegację ustawową.