Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 października 2017r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Sandomierzu na uchwałę Rady Miejskiej w Koprzywnicy z dnia 28 marca 2017r. nr XXXVII/148/2017 w przedmiocie gminnego programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Rada Miejska w Koprzywnicy 28 marca 2017 r. podjęła uchwałę nr XXXVII/148/2017 w sprawie gminnego programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Koprzywnica w 2017 r. W podstawie prawnej uchwały powołano art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.) oraz art. 11 ust. 1 i art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2013 r., poz. 856 ze zm.).
W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze na powyższą uchwałę Prokurator Prokuratury Rejonowej w Sandomierzu wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości wobec rażącego naruszenia prawa, tj.: art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie zwierząt poprzez niewskazanie w § 2 załącznika do uchwały konkretnego schroniska, w którym zapewniono miejsca bezdomnym zwierzętom, art. 11a ust. 2 pkt 3 ustawy o ochronie zwierząt poprzez niewskazanie w § 4 załącznika do uchwały podmiotu odpowiedzialnego za wyłapywanie zwierząt bezdomnych, sposobu ich dostarczania do schroniska, zapewnienia im opieki i osoby za to odpowiedzialnej, art. 11a ust. 2 pkt 4 ustawy o ochronie zwierząt poprzez niewskazanie w § 5 załącznika do uchwały konkretnego lekarza weterynarii mającego dokonywać sterylizacji/kastracji bezdomnych zwierząt, art. 11a ust. 2 pkt 6 ustawy o ochronie zwierząt poprzez niewskazanie w § 7 załącznika do uchwały konkretnego lekarza weterynarii mającego dokonywać usypiania ślepych miotów.
W uzasadnieniu skarżący Prokurator z powołaniem się na poglądy orzecznictwa sądów administracyjnych wskazał, że Rada Gminy zobowiązana jest do wyczerpania zakresu upoważnienia ustawowego poprzez uregulowanie wszystkich kwestii uznanych przez ustawodawcę za istotne, a uregulowanie to musi być dokonane w sposób kompleksowy, wyczerpujący i bardzo konkretny. Niewypełnienie tego obowiązku musi skutkować stwierdzeniem istotnego naruszenia prawa, powodującego nienależytą ochronę zwierząt, a w konsekwencji prowadzić do uznania nieważności uchwały w całości.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Podniósł, że zarzut, że regulacja zawarta w § 2, 4, 5 i 7 załącznika do uchwały nie zapewnia jego realizacji nie jest zasadny, gdyż Gmina zawarła umowę z konkretnym gabinetem weterynaryjnym, prowadzącym schronisko dla zwierząt, w przedmiocie wyłapywania i zapewnienia miejsca w schronisku. Tam też odbywa się sterylizacja/kastracja zwierząt oraz usypianie ślepych miotów. Ponadto organ zauważył, że art. 11a ust. 2 nie zawiera wymogu podania danych schroniska dla zwierząt, czy też podania innych konkretnych podmiotów, na które wskazał prokurator w swojej skardze.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369), zwanej dalej p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji nie naruszyły przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Stosownie do treści art. 147 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.