Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Alina Paluch spr. Sędziowie NSA Wiesław Kisiel WSA Elżbieta Kremer Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2004 r sprawy ze skargi H. B. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia 27 marca 2001 r, Nr : [...]. w przedmiocie choroby zawodowej Uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji
[...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 27 marca 2001 r., Nr [...] , na podstawie art. 138§ 1 pkt 1 kpa oraz w związku z § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych ( Dz. U. Nr 65, poz. 294, zm. Dz. U. Nr 61 z 1989r., poz. 364 ) po rozpatrzeniu odwołania H. B. od decyzji Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] 2000r., znak: [...] nie stwierdzającej choroby zawodowej narządu słuchu - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W postępowaniu administracyjnym ustalono, co następuje:
H. B. pracowała w Przedsiębiorstwie "[...]" S.A. w [...] w okresie od [...] 1972r. do [...] 1999r. na stanowiskach: rozciągacza taśm, brakarza mieszacza - rozwłókniarza niedoprządu, iglarza, w narażeniu na ponadnormatywny hałas.
Wyżej wymieniona była badana w kierunku choroby zawodowej w Małopolskim Ośrodku Medycyny Pracy w Krakowie, gdzie po przeprowadzonych badaniach wydano orzeczenie lekarskie z dnia [...] 2000r., w którym rozpoznano obustronny niedosłuch typu odbiorczego pochodzenia zawodowego. Przez organ I instancji H. B. została skierowana na badanie konsultacyjne do Instytutu Medycyny Pracy w Sosnowcu, który w dniu [...] 2000r. wydał orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania u wymienionej choroby zawodowej - przewlekłego urazu akustycznego. Rozpoznano niedosłuch obustronny typu odbiorczego, ze średnimi ubytkami słuchu wynoszącymi po odjęciu poprawki na wiek w UP - 26 dB, w UL - 51 dB., podając, że asymetria niedosłuchu oraz wielkość ubytku słuchu w uchu prawym (lepiej słyszącym), potwierdzone badaniem obiektywnym nie upoważniają do rozpoznania choroby zawodowej narządu słuchu.
Organ odwoławczy mając na uwadze, że Instytut w Sosnowcu jest placówką naukowo-badawczą resortu zdrowia i opieki społecznej, stanowiącą drugi szczebel diagnostyczno-orzeczniczy w sprawach spornych i wątpliwych i że jego orzeczenia są merytorycznie ostateczne, nie znalazł podstaw do zmiany decyzji organu I instancji.
Stwierdził również iż, wydając decyzję uwzględnił również stanowisko ekspertów dotyczące choroby narządu słuchu u osób wykonujących pracę zawodową w ekspozycji na hałas, w przypadku stwierdzenia na podstawie specjalistycznych badań ubytku słuchu o wielkości nie przekraczającej 30dB w uchu lepiej słyszącym (pismo MZiOS z [...] .1999r., znak: [...].).
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję H. B. podnosi te same zarzuty co w odwołaniu, a mianowicie, że słuch utraciła w czasie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie "[...]" S.A. w [...] , gdzie pracowała w narażeniu na ponadnormatywny hałas i Małopolski Ośrodek Medycyny Pracy rozpoznał u niej obustronny niedosłuch typu odbiorczego pochodzenia zawodowego. Zaskarżoną decyzją czuje się pokrzywdzona.
W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych, inspektor sanitarny wydaje decyzję w sprawie choroby zawodowej na podstawie orzeczenia uprawnionej jednostki orzeczniczej i wyników przeprowadzonego dochodzenia epidemiologicznego. Ustalenia poczynione w wyniku dochodzenia epidemiologicznego stanowią jeden z podstawowych elementów kształtujących rozstrzygnięcie. Elementem drugim jest ustalenie czy rozpoznane schorzenia mieści się w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych. Związek pomiędzy wymienionymi elementami decyduje o istnieniu choroby zawodowej. Stwierdzenie istnienia takiego związku z natury rzeczy musi być oparte na domniemaniu uzasadnionym typowością danego schorzenia jako efektu określonych warunków.