Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie WSA Kazimierz Bandarzewski / spr. / WSA Małgorzata Brachel-Ziaja Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2012 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Bochni na uchwałę Zarządu Gminy Drwinia z dnia 11 maja 2001 r. nr 11/36/2001 w przedmiocie określenia warunków wyrażenia zgody na "wodociągowanie gminy" stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały
Zarząd Gminy Drwinia podjął w dniu 11 maja 2001 r. uchwalę nr 11/36/2001 w sprawie określenia warunków wyrażania zgody na przystąpienie do realizacji zadania "Wodociągowanie Gminy" po zakończeniu I, II i III etapu Bochnia-Grobla, podmiotom, które dotychczas nie wykazywały wsparcia dla tej inwestycji. W przedmiotowej uchwale w § 1 postanowiono, że osoby deklarujące wolę przystąpienia do realizacji przedmiotowego zadania muszą spełnić następujące warunki:
a) dokonać wpłaty kwoty 302 zł stanowiącej udział mieszkańców w budowie etapu I Bochnia -Majkowice;
b) dokonać wpłaty kwoty 315 zł stanowiącej udział mieszkańców w budowie etapu I Bochnia -Majkowice do węzła 22;
c) dokonać wpłaty kwoty 337 zł stanowiącej udział mieszkańców w budowie etapu II Mikluszowice-Drwinia i etapu III Drwinia-Grobla.
§ 2 tej uchwały określał, że wpłaty dokonane przez uczestników procesu wodociągowania nie podlegają zwrotowi, a udział mieszkańca partycypującego w kosztach budowy sieci wodociągowej nie może być większy niż 30 % kosztów budowy.
Prokurator Rejonowy w Bochni pismem z dnia 9 września 2011 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Zarządu Gminy w Drwinii z dnia 11 maja 2001 r. nr 11/36/2001 w sprawie określenia warunków wyrażania zgody na przystąpienie do realizacji zadania "Wodociągowanie Gminy" po zakończeniu I, II i III etapu Bochnia-Grobla podmiotom, które dotychczas nie wykazywały wsparcia dla tej inwestycji w części dotyczącej uzależnienia przystąpienia do ww. programu pod warunkiem dokonania opłat.
Prokurator zarzucił całej zakwestionowanej uchwale naruszenie art. 30 ust. 2 pkt 2 i pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. W oparciu o powyższe wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w zaskarżonej części, ale wskazując na zaskarżoną część podał cały § 1 i 2 tej uchwały, co oznacza, że zaskarżono cała uchwałę.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 2 i pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, które to przepisy nie mogą stanowić podstawy prawnej do nałożenia w drodze uchwały rady gminy obowiązku ponoszenia opłaty za podłączenie do gminnej sieci wodociągowej.
W ocenie strony skarżącej zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego, gdyż nosi znamiona aktu prawa miejscowego, tzn. posiada cechę ogólności - generalności, abstrakcyjności, określa adresata - poprzez wskazanie jego cech nie wymieniając go z nazwy, dyspozycja określa postępowanie adresata i ma zastosowanie do wielu powtarzalnych okoliczności, stanowi podstawę do obliczenia i ustalenia wysokości opłaty za każdorazowe podłączenie się do sieci kanalizacyjnej i wodociągowej.
W dalszej części skargi wskazano, że w polskim systemie prawnym żaden przepis nie daje gminie uprawnień do ogólnego wprowadzania opłat w drodze regulacji prawnych powszechnie obowiązujących. Przepisami takimi nie są powołane w podstawie kwestionowanej uchwały art. 30 ust. 2 pkt 2 i pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym.