Sprawa ze skargi na uchwałę nr 285/XXXIV/2017 Rady Miejskiej w Myślenicach w sprawie: przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Myślenice w 2017 roku. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie : WSA Jacek Bursa (spr.) WSA Małgorzata Łoboz Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Myślenicach na uchwałę nr 285/XXXIV/2017 Rady Miejskiej w Myślenicach z dnia 31 marca 2017 r. w sprawie: przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Myślenice w 2017 roku. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie strona 1/4

Prokurator Rejonowy w Myślenicach wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę nr 285/XXXIV/2017 Rady Miejskiej w Myślenicach z dnia 31 marca 2017r., w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Myślenice w 2017 roku, w zakresie obejmującym brak wskazania konkretnego lekarza weterynarii, zapewniającego całodobową opiekę, weterynaryjną w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt, brak wskazania konkretnego gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich, brak wskazania konkretnego podmiotu odławiającego bezdomne zwierzęta, a także w zakresie § 9 pkt 7 uchwały, w którym nałożono na właścicieli oraz inne osoby, pod których opieką zwierzęta dotąd trwale pozostawały i zostały umieszczone w schronisku poprzez wyłapywanie, obowiązek pokrycia kosztów wyłapania, umieszczenia i utrzymania w schronisku. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie art. 11a ust. 2 pkt. 3, 7, 8 i art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt (Dz. U. 2013.856).

Strona skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.

W odpowiedzi na skargę, skarżony organ wniósł o jej oddalenie z wyjątkiem uwzględnienia naruszenia art. 11a ust. 2 pkt. 7 ustawy o ochronie zwierząt (brak wskazania konkretnego gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich). Wg organu art. 11a ust. 2 pkt. 3 nie nakazuje wskazania konkretnego podmiotu odławiającego, gdyż zawiera stwierdzenie odławianie bezdomnych zwierząt, zatem podanie w uchwale 3-ch podmiotów - przeszkolony pracownik, Straż Miejską oraz pracowników schroniska realizuje te wymagania. Z kolei art. 11 ust. 2 pkt 8 ustawy został zrealizowany gdyż nie nakłada on obowiązku wskazania konkretnego lekarza weterynarii, a w uchwale odwołano się do umów z zakładami leczniczymi świadczącymi takie usługi weterynaryjne. Natomiast w zakresie § 9 pkt 7 uchwały, w którym nałożono na właścicieli oraz inne osoby, pod których opieką zwierzęta dotąd trwale pozostawały i zostały umieszczone w schronisku poprzez wyłapywanie, obowiązek pokrycia kosztów wyłapania, umieszczenia i utrzymania w schronisku, oparto się na art. 7 ust. 4 oraz art. 33a ust. 3 pkt 2 ustawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Przedmiotem kontroli Sądu jest uchwała nr 285/XXXIV/2017 Rady Miejskiej w Myślenicach z dnia 31 marca 2017r., w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Myślenice w 2017 roku.

Skarga została wniesiona na podstawie art. 8 § 1, art. 50 § 1, art. 52 § 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 5, art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. t.j.). Zgodnie z tymi przepisami kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowe. Prokurator oraz Rzecznik Praw Obywatelskich mogą wziąć udział w każdym toczącym się postępowaniu, a także wnieść skargę, skargę kasacyjną, zażalenie oraz skargę o wznowienie postępowania, jeżeli według ich oceny wymagają tego ochrona praworządności lub praw człowieka i obywatela. W takim przypadku przysługują im prawa strony. Skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. W przypadku innych aktów, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, skargę można wnieść w każdym czasie.

Strona 1/4