Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda Sędziowie: Sędzia WSA Krystyna Daniel (spr.) Sędzia WSA Waldemar Michaldo Protokolant: Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wieliczce na uchwałę Rady Miejskiej w Wieliczce z dnia 21 lutego 2003 r. nr VII/37/2003 w przedmiocie zasad zbywania lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy Wieliczka stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 6.
Prokurator Rejonowy w Wieliczce wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Nr VII/37/2003 Rady Miejskiej w Wieliczce z 21, lutego 2003 roku w sprawie zasad zbywania lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Wieliczka. Zaskarżonej uchwale zarzucił:
- niezgodność § 6 skarżonej uchwały, stanowiącego, że udziela się bonifikaty w wysokości 90 % pod warunkiem zrzeczenia się przez nabywcę uprawnień do żądania zwrotu kaucji, z przepisami powszechnie obowiązującego prawa, a w szczególności art. 6 ust. 4 i art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.2005.31.266), poprzez nałożenie warunku zrzeczenia się kaucji wbrew jej ustawowemu charakterowi z ograniczeniem praw podmiotowych osób, którym prawa do zwrotu takiej kaucji przysługują z mocy prawa;
- wydanie kwestionowanego zapisu uchwały z naruszeniem prawa, a to art. 68 ust. 1 pkt 7, ust. 3 i ust. 4 ustawy z 21. 08. 1997r. o gospodarce nieruchomościami (.Dz. U. z 2000 Nr 46 póz. 543 ze zm.), poprzez uchwalenie przepisu bez podstawy prawnej, z przekroczeniem ustawowych granic ściśle określających uprawnienia organu gminy do zastosowania bonifikaty, przy sprzedaży nieruchomości i przypadki kiedy taka bonifikata może być zastosowana jak i warunki, .które muszą być zastosowane, aby można było je udzielić.
Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej §6.
W uzasadnieniu Prokurator Rejonowy podał, że uchwała Rady Miejskiej w Wieliczce z 21 lutego 2003 r. w sprawie zasad zbywania lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Wieliczka została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit "a" ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (.Dz. U z 2001 r. Nr 142, póz. 1591 ze .zm.) oraz art. 34 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 68 ust. 1 pkt 7, ust. 3 i ust. 4 ustawy z 21. 08. 1997r. o gospodarce nieruchomościami. Gmina Wieliczka dwukrotnie dokonywała zmian w uchwale, a to: uchwałą z 24 kwietnia 2003r. nr IX/62/2003 wskutek rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody Małopolskiego z 28 marca 2003r., który stwierdził nieważność § 13, dotyczącego wejścia jej w życie oraz uchwałą z 4 marca 2008r. nr XV/187/2008 poprzez zmianę § 6 i §10.
Zgodnie z treścią uchwały Nr VI1/37/2003 Rady Miejskiej w Wieliczce w brzmieniu ustalonym uchwałą z 4 marca 2008r. Rada Miejska w Wieliczce upoważniła Burmistrza Miasta i Gminy Wieliczka do sprzedaży na rzecz najemców lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Wieliczka, przy czym nabywcami mogą być ich najemcy, którym przysługuje pierwszeństwo nabycia. Zgodnie z treścią §6 przedmiotowej uchwały "od ceny lokalu mieszkalnego ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego udziela się bonifikaty w wysokości 90% pod warunkiem zrzeczenia się przez nabywcę uprawnień do żądania zwrotu kaucji, o której mowa w art. 36 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkalnym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego.
W ocenie skarżącego zapis ten został wydany bez podstawy prawnej. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 4 ww. ustawy kaucja podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę, po potrąceniu należności wynajmującego z tytułu najmu lokali i przepis ten nie przewiduje żadnych okoliczności modalnych dających możliwość nie zwracania tej kaucji.