Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Sędziowie: NSA Andrzej Irla WSA Jacek Bursa Protokolant: Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi E. B. na uchwałę Rady Gminy Zielonki z dnia 18 listopada 2005 r. nr XXXI/101/2005 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy Zielonki nr 11 w granicach administracyjnych miejscowości Garliczka i Przybysławice skargę oddala.
E.B. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy Zielonki nr XXXI/101/2005 z dnia 18 listopada 2005 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy Zielonki Nr 11 w granicach administracyjnych miejscowości Garliczka i Przybysławice wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały oraz o zasadzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że E.B. wezwała Radę Gminy Zielonki do usunięcia naruszenia swojego interesu prawnego dokonanego zaskarżonym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w dniu 10 czerwca 2009 roku (data wpływu). W dniu 21 lipca 2009 roku Skarżąca otrzymała odpowiedź na wezwanie (uchwałę Rady Gminy Zielonki). Z odpowiedzi tej wynika, że Rada Gminy nie uwzględniła wezwania.
W ocenie skarżącej, przedmiotowa uchwała została wydana z naruszeniem prawa. Naruszenie to dotyczy przeznaczenia terenu ustalonego na rysunku planu dla działek 9/3, 9/4 i 10/1 w miejscowości Przybysławice oraz ustaleń § 19 ust. 4 pkt 2 uchwały nr XXXI/101/2005 z dnia 18 listopada 2005 r.
Wskazano, że z ustaleń zawartych na rysunku planu wynika, że należące do skarżącej działki nr 9/3, 9/4 i 10/1 w miejscowości Przybysławice, otrzymały przeznaczenie jako tereny gospodarki rolnej prowadzonej na gruntach rolnych łąkach, pastwiskach, sadach z dopuszczeniem zabudowy zagrodowej na działkach siedliskowych. Stało się tak, pomimo tego że pozostałe sąsiednie działki, w częściach przylegających do drogi publicznej otrzymały przeznaczenie jako tereny zabudowy mieszkaniowej. Takie ustalenia naruszają zasady kształtowania ładu przestrzennego wyrażone w art. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W jednolitym pasie zabudowy, jaki wyznaczony został wzdłuż drogi powstaje niczym nieuzasadniona przerwa. Rozwiązanie to nie spełnia żadnej funkcji, ani w zakresie ochrony przyrody, ani ochrony krajobrazu. Jeżeli ustalenia te miały na celu realizację swego rodzaju korytarza ekologicznego, to z pewnością nie osiągną one zamierzonego skutku albowiem z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego po przeciwnej stronie drogi wynika, że tereny wzdłuż całej jej długości dopuszczono zabudowę mieszkaniową. W treści art. 1 ust. 2 pkt 6 i 7 ustawy planistycznej wśród wartości szczególnie uwzględnianych w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymieniono walory ekonomiczne przestrzeni i prawo własności. W świetle pierwszego z wymienionych pojęć - walorów ekonomicznych przestrzeni, skarżąca wskazuje, iż ustalenia rysunku planu dotyczące działek nr 9/3, 9/4 i 10/1 w miejscowości Przybysławice, powstały niewątpliwie bez stosownego uwzględnienia ich wartości ekonomicznej. Powołując się na piśmiennictwo skarżąca podniosła, że wartość ekonomiczna terenów jest uwarunkowana wieloma czynnikami. Składa się na nią m.in.: położenie geograficzne, sposób wykorzystywania obszarów sąsiednich, stopień nasycenia infrastrukturą techniczną itp. Niezwykle istotnym czynnikiem wpływającym na ekonomiczne walory przestrzeni, zdefiniowane w art. 2 pkt 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest niewątpliwie cel, na który z prawnego punktu widzenia może być wykorzystana dana nieruchomość. Wiążące określenie przeznaczenia nieruchomości następuje w aktach planowania przestrzennego przewidzianych w cytowanej ustawie, zwłaszcza w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Gospodarka przestrzenią powinna być prowadzona ze szczególnym poszanowaniem istniejących już walorów ekonomicznych. Działania planistyczne mogą te walory wzmacniać.