skargę w przedmiocie rozwiązania umowy użytkowania wieczystego.
Tezy

Od dnia 1 stycznia 1998 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego należy do drogi sądowej w postępowaniu cywilnym /art. 2 par. 1 Kpc/.

Sentencja

oddala skargę w przedmiocie rozwiązania umowy użytkowania wieczystego.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje

Skarga jest bezzasadna.

Zgodnie z art. 233 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ sprawy wszczęte, lecz nie zakończone decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie tej ustawy tj. przed dniem 1 stycznia 1998 r. /art. 242/ prowadzi się na podstawie jej przepisów. Skoro przedmiotowa sprawa w dacie wejścia w życie wym. ustawy znajdowała się w stadium postępowania międzyinstancyjnego, a decyzja I instancji nie była wówczas ostateczna, organ odwoławczy musiał tę decyzję uchylić i postępowanie I-instancyjne umorzyć /art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa/, ponieważ zmieniła się kompetencja do rozstrzygania o rozwiązywaniu umów użytkowania wieczystego.

Rozstrzyganie sporu dotyczącego rozwiązania użytkowania wieczystego mieści się w istocie w zakresie problematyki cywilistycznej. Przed dniem 1 stycznia 1998 r. tego rodzaju spór cywilistyczny rozstrzygany był w postępowaniu administracyjnym tylko dlatego, że taka była wola ustawodawcy /art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ oraz art. 2 par. 3 Kpa.

Przepisu wyżej wymienionego art. 26 ust. 3 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości ustawa o gospodarce nieruchomościami nie recypowała, co oznacza, iż od dnia 1 stycznia 1998 r. o rozwiązanie umów użytkowania wieczystego należy do drogi sądowej w postępowaniu cywilnym /art. 2 par. 1 Kpc/.

Tak więc skoro zarzuty podniesione w skardze okazały się chybione a w zaskarżonej decyzji nie można się dopatrzyć naruszenia prawa, które powinno się brać pod rozwagę nawet z urzędu - należało zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzec, jak w sentencji wyroku.

Strona 1/1