1. Taryfa jest konsekwencją i wykonaniem regulaminu zaopatrzenia w wodę.
2. Ustalając taryfę, związek międzygminny działał z pozycji przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego. Wcześniej powinien był uzyskać od gminy /nie będącej członkiem związku/ regulamin zaopatrzenia w wodę odbiorców na terenie gmin. Skoro tak się nie stało, to nie miał kompetencji do rozciągania na teren tej gminy swej taryfy.
Przedmiotem skargi Gminy M.-G. do sądu administracyjnego była uchwała organu związku międzygminnego - Zgromadzenie Związku Międzygminnego P. z dnia 5 grudnia 2002 r. w przedmiocie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę z wodociągów stanowiących własność Związku Międzygminnego P. Uchwała w przedmiocie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę była uchwałą wykonawczą i uszczegóławiającą treść uchwały Zgromadzenia Związku Międzygminnego P. z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie ustalenia regulaminu dostarczania odbiorcom wody z wodociągów stanowiących własność Związku Międzygminnego P. Jako podstawę prawną uchwały, Zgromadzenie wskazało art. 18 ust. 1 pkt 15 w zw. z art. 64 ust. 3, art. 69 ust. 1 i art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 24 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Zgodnie z par. 5 zaskarżonej uchwały, "uchwała wchodzi w życie po upływie 7 dni od daty ogłoszenia Taryf na terenie poszczególnych gmin, których dotyczą z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2003".
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Gmina M.-G. zarzuciła uchwale sprzeczność z art. 64 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz z art. 16 i art. 19 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Według strony skarżącej, sprzeczność z art. 64 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym polegać miała na tym, że uchwałą objęto m.in. Gminę M.-G., która od roku 1995 /sic!/ nie jest już członkiem Związku Międzygminnego P. Okoliczność ta nie była przedmiotem sporu w postępowaniu sądowoadministracyjnym, trudno też przypuszczać, iż zgromadzenie związku nie miało świadomości swojego składu. Na tej podstawie Gmina M.-G. stwierdziła, że Związek nie był upoważniony do jednostronnego ustalenia taryfy opłat za wodę, jakie mieliby płacić odbiorcy na terenie Gminy M.-G. Gmina wezwała Związek do usunięcia naruszenia interesu prawnego Gminy przez uchwałę. Związek udzielił negatywnej odpowiedzi, więc Gmina wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Związek wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując w całości swe stanowisko przekazane uprzednio Gminie. Związek podniósł, że podejmując wspomnianą uchwałę, nie występował w charakterze przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, lecz z tytułu prawa własności wodociągów na terenie m. in. Gminy M.-G.
Podstawą stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego było powołanie się na wyrok z dnia 2 grudnia 2003 r., II SA/Kr 998/03, którym to orzeczeniem Sąd stwierdził nieważność uchwały Zgromadzenia Związku Międzygminnego P. z dnia 5 grudnia 2002 r., w sprawie ustalenia regulaminu dostarczenia odbiorcom wody z wodociągów stanowiących własność Związku Międzygminnego P. - w części dotyczącej Gminy M.-G. W ocenie sądu administracyjnego, bezpośrednią konsekwencją powołanego wyroku musi być stwierdzenie - również - nieważności zaskarżonej taryfy w zakresie, w jakim miała ona obowiązywać na terenie Gminy M.-G. Zgodnie bowiem z art. 20 w zw. z art. 19 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków Taryfa jest konsekwencją i wykonaniem regulaminu zaopatrzenia w wodę.
Sąd nie podzielił stanowiska Związku Międzygminnego P., iż objęcie obiema - podjętymi przez zgromadzenie związku - uchwałami Gminy M.-G. było uzasadnione prawem własności Związku Międzygminnego P. do urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych. Zgodnie z art. 20 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Taryfa jest ustalana przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, więc ustalając Taryfę Związek działał - w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - z pozycji przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego. Wcześniej powinien był uzyskać od Gminy M.-G. regulamin zaopatrzenia w wodę odbiorców na terenie Gminy M.-G. Skoro tak się nie stało, to nie miał kompetencji do rozciągania na teren tej Gminy swej Taryfy.