Wyrok Sądu administracyjnego, uchylający zaskarżoną decyzję o pozwoleniu na budowę, wywiera swe skutki dopiero od daty ogłoszenia tego wyroku /ex nunc/. Oznacza to, że decyzja, która tym wyrokiem została uchylona, obowiązywała od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, a utraciła swą moc prawną z chwilą ogłoszenia wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Grzegorza P. na decyzję Wojewody K. z dnia 23 kwietnia 1998 r. (...) w przedmiocie wniesienia sprzeciwu w zakresie przystąpienia do użytkowania obiektu kurnika - oddala skargę.
Grzegorz P. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Wojewody K. z dnia 23 kwietnia 1998 r., (...), utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w O. z dnia 19 marca 1998 r., (...) w sprawie wniesienia sprzeciwu odnośnie zamierzonego przystąpienia do użytkowania budynku kurnika przeznaczonego na 20 tysięcy sztuk brojlerów, zrealizowanego w O.-P. P. nr 2 przez właściciela tej nieruchomości, Grzegorza P. na podstawie pozwolenia na budowę, udzielonego przez wymieniony organ pierwszej instancji decyzją z dnia 18 września 1997 r., (...). W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano, że organ odwoławczy nie znalazł podstaw do uchylenia bądź zmiany zakwestionowanej decyzji pierwszoinstancyjnej. W ocenie organu drugiej instancji, przepisy Prawa budowlanego z roku 1994, nie zawierają ustaleń ani wskazań, co należy uznać za zakończenie budowy obiektu. Organ orzekający przyjął zatem, że za zakończenie budowy obiektu budowlanego może być uznane doprowadzenie budowy do stanu, w którym /przynajmniej w części/, gdzie możliwe przystąpienie do użytkowania obiektu, a zatem można przyjąć w tej sprawie, że budowa kurnika została zakończona. Organ odwoławczy podniósł, że Naczelny Sąd Administracyjny, nie znając stopnia zaawansowania robót budowlanych, prowadzonych przy budowie kurnika, postanowieniem z dnia 28 stycznia 1998 r. /II SA/Łd 2524/97/ wstrzymał wykonanie zaskarżonej do Sądu decyzji ostatecznej Wojewody K. o udzieleniu pozwolenia na wzniesienie kurnika /decyzja z dnia 22 października 1997 r.,/.
Organ odwoławczy wyjaśnił, że chociaż budowa została zakończona, to dalszą konsekwencją tego postanowienia Sądu, jest sprzeciw wniesiony w przedmiotowej sprawie.
W obszernej skardze, wniesionej na wymienioną decyzję organu drugiej instancji z dnia 23 kwietnia 1998 r., skarżący Grzegorz P. wniósł o uchylenie tej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji pierwszoinstancyjnej oraz o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, że w istniejącym stanie faktycznym sprawy zachodzi oczywiste niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej, niepowetowanej szkody. Wniosek ten został przez Sąd uwzględniony postanowieniem z dnia 3 lipca 1998 r. Uzasadniając skargę, Grzegorz P. wskazał, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest lakoniczne i nie zawiera pełnego odniesienia do zarzutów, zgłoszonych w odwołaniu od powołanej decyzji pierwszoinstancyjnej. Skarżący wyjaśnił, że sporny obiekt został wzniesiony na podstawie ostatecznej decyzji Wojewody Kaliskiego z dnia 22 października 1997 r. W ocenie skarżącego, postanowienie Sądu administracyjnego o wstrzymaniu wykonania wymienionej decyzji pozwoleniowej, po jej zaskarżeniu do Sądu przez sąsiadów skarżącego, małżonków J. i P., nie zawiera przyczyn, dla których wykonanie tej decyzji miałoby wywołać dla skarżących, powstanie znacznej szkody albo trudnych do odwrócenia skutków. Według skarżącego, dopiero wówczas, gdyby okazało się, że wzniesiony obiekt budowlany odbiega od założeń i warunków, wynikających z pozwolenia na budowę, byłby uzasadniony sprzeciw z art. 54 ust. 1 Prawa budowlanego. Ponieważ, zdaniem skarżącego, z niczego nie wynika, by wykonano budowę kurnika sprzecznie z warunkami pozwolenia na budowę, sprzeciw z art. 54 Prawa budowlanego nie posiada żadnego uzasadnienia i rażąco narusza ten przepis, a także interes społeczny i słuszny interes skarżącego.