Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek, Sędziowie NSA Teresa Rutkowska (spr.), WSA Krzysztof Szczygielski, Protokolant referent prawny Adrian Król, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi M.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1/ uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Gminy i Miasta W. z dnia [...], znak: [...]; 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
3 II SA/Łd 1609/01
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [...] (znak [...]) Burmistrz Gminy i Miasta W. ponownie rozpoznając sprawę orzekł o wymeldowaniu Moniki K. wraz z dwójką małoletnich dzieci N. i P. K. z pobytu stałego w W. przy ul. A 17.
Organ I instancji ustalił, że M. K. nie mieszka przy ul. A od kilku lat i nie jest właścicielką tego lokalu.
Nieruchomość przy ul. A 17 w 17/20 częściach stanowi własność B.Ł., która złożyła wniosek o wymeldowanie M. K. wraz z dziećmi. Udział w nieruchomości wynoszący 3/20 części stanowił własność nieżyjącego H.W.. Jego spadkobiercy swoje udziały w tej nieruchomości zbyli na rzecz B.Ł. umową darowizny, zawartą w formie aktu notarialnego w dniu 19 kwietnia 2001 r.
Organ wskazał także, że przeprowadzone w dniu 28 marca 2001 r oględziny nieruchomości wykazały, że w lokalu brak podstawowych elementów wyposażenia pomieszczeń ( urządzeń sanitarnych, sprzętu gospodarstwa domowego, rzeczy osobistych), a ogólnie zły stan techniczny pomieszczeń wskazuje , że lokal nie może być przeznaczony na stały pobyt osób.
M. K. mieszka wraz z dziećmi u męża w T., w lokalu spółdzielczym i jest tam zameldowana na pobyt czasowy do 7 lipca 2003 r.
Jako podstawę prawną decyzji organ I instancji podał art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r o ewidencji ludności i dowodach osobistych ( tekst jedn. z 1984 r Nr 32 poz. 174 ze zm. ) i art. 104 k.p.a.
W odwołaniu od powyższej decyzji M. K. wskazywała, że nie miała zamiaru porzucenia spornego lokalu, a jego stan wynika m.in. z tego że w lokalu, w miarę możliwości prowadzony jest remont. Przebywanie u męża w T. ma charakter przejściowy.
Zarzuciła, że w dniu przeprowadzenia oględzin mieszkania nie sporządzono żadnego protokołu. Protokół przysłany został później drogą pocztową - do podpisania. Wnosząca odwołanie nie podpisała protokołu, bo nie zgadza się z jego treścią. Ponadto podniosła, że jest współwłaścicielką nieruchomości, a jej prawa potwierdził Sąd Rejonowy w Sieradzu w uzasadnieniu pisma z dnia 29.12.2000 r Nr Dsn 442/00-S.
Wyjaśniła, że w związku z tym, iż testament po A.W. nie obejmował całości posesji, prawo do własności roszczą sobie również spadkobiercy po rodzeństwie A. W.
Decyzją z dnia [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Organ odwoławczy stwierdził, że M. K. posiadała pochodne uprawnienia do przebywania w lokalu przy ul. A 17 w W.
Jedyną właścicielką nieruchomości jest B.Ł., która nabyła spadek po I.D. ( postanowienie Sądu Rejonowego w Sieradzu sygn. Ns 494/000 ), stając się w ten sposób współwłaścicielką części nieruchomości. Pozostała część, jak wynika z wypisu z księgi wieczystej, należała do H.W. Udziały te B.Ł. nabyła umową darowizny z dnia 19.04.2001r.
W ocenie organu, M. K. dobrowolnie wyprowadziła się do męża zamieszkującego w lokalu spółdzielczym w T., gdzie zameldowała się na pobyt czasowy. Jej mąż pracuje w T. , a ona zajmuje się dziećmi, co wynika z oświadczenia męża.
Organ odwoławczy podkreślił też bardzo zły stan techniczny mieszkania, które nie nadaje się obecnie do zamieszkania.