Dnia 23 kwietnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie Sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.) Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant Specjalista Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2019 roku sprawy ze skargi A. F. i E. F. na uchwałę Rady Miasta Zgierza z dnia 7 sierpnia 2018 roku nr LII/675/18 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Zgierza oddala skargę. A.K.
Rada Miasta Zgierza z dniu 7 sierpnia 2018 r. podjęła uchwałę nr LII/675/18 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Zgierza dla terenu zwartych obszarów rolnych, położonych w rejonie ulicy A.
W skardze do sądu administracyjnego na powyższą uchwałę E. i A. małżonkowie F. podnieśli następujące zarzuty naruszenia:
1. przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy:
- art. 28 ust. 1 ustawy z dnia o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym polegającym na przekroczeniu władztwa planistycznego przysługującego gminie bez jakiegokolwiek wyważenia interesu publicznego i indywidualnego interesu skarżących -właścicieli nieruchomości i tym samym niezgodnym z zasadą równości i proporcjonalności ograniczeniem prawa własności skarżących;
art. 4 w zw. z art. 6 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 140 k.c. oraz z art. 31 ust. 3, art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji RP poprzez niewłaściwe zastosowanie przytoczonych przepisów, polegające na nadużyciu władztwa planistycznego oraz ograniczenie prawa własności skarżących na skutek wykluczenia możliwości zabudowy nieruchomości, w sytuacji, gdy nie istnieje interes publiczny, który przy uwzględnieniu konstytucyjnej zasady proporcjonalności, uzasadniałby tego typu ograniczenie;
2. naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:
art. 9 i art. 11 k.p.a. poprzez niedostateczne wyjaśnienie podstaw i przesłanek podjęcia uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;
art. 8 k.p.a. poprzez brak pogłębiania zaufania obywateli do organów administracji publicznej, na skutek wydawania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zakazującego jakiejkolwiek budowy na działkach stanowiących własność skarżących, w sytuacji, gdy skarżący uzyskali co do przedmiotowych działek decyzje o ustaleniu warunków zabudowy, które dawały skarżącym gwarancję prawną możliwości zabudowy, stanowiących ich własność działek gruntu.
Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości, ewentualnie w części dotyczącej działek gruntu nr 127/17, 127/10-127/18 położonych w Zgierzu przy ul. B [...]. W uzasadnieniu skargi skarżący wskazali, że są właścicielami, na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej nieruchomości położonej w Zgierzu przy ulicy B [...], składającej się z działek gruntu oznaczonych nr 127/7 -127/18. Dla powyższych działek skarżący w 2016 r. i 2017 r. uzyskali prawomocne decyzje o warunkach zabudowy a także uzyskali warunki przyłączenia do sieci energetycznej oraz wstępne warunki przyłączenia do sieci energetycznej oraz wstępne warunki przyłączenia sieci wodno-kanalizacyjnej. Małżonkowie F. uzyskali również projekt na budowę wodociągu w wytyczonej ulicy stanowiącej działkę nr 127/14 i ustanowili na działkach gruntu nr 127/9 oraz 127/12 służebność przesyłu na rzecz spółki "C" Sp. z o.o. z siedzibą w Zgierzu. Granica obszaru objętego miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przebiega przez działki skarżących o nr 127/7, 127/10, 127/11, 127/12 zaś działki o nr 127/13, 127/15 - 127/18 znajdują się w całości na terenie objętym planem. Ustalenia planu wprowadzają daleko idące zmiany w zakresie przeznaczenia terenu oraz sposobu jego zagospodarowania i warunków zabudowy. Zmiany te dotyczą zniesienia bądź ograniczenia możliwości zabudowy działek o nr 127/7, 127/10-127/18 i niewątpliwie ograniczają sposób korzystania z przysługującego skarżącym prawa własności, co przesądza o naruszeniu ich interesu prawnego. Zgodnie z ustaleniami planu na spornych działkach brak jest możliwości zabudowy mieszkaniowej wraz z niezbędną infrastrukturą, co istotnie narusza prawo własności skarżących.