Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Specjalista Jolanta Sikora, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 listopada 2014 r. sprawy ze skargi K. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji dotyczącej nienależnie pobranego świadczenia pielęgnacyjnego I. oddala skargę; II. przyznaje [...] M. C. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.
Postanowieniem z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. odmówiło K. P. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza K. przez Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia [...] w sprawie nienależnie pobranego świadczenia pielęgnacyjnego w kwocie 7280 zł. z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad matką w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 28 lutego 2013 r. W tym samym postanowieniu Kolegium stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania od powyższej decyzji.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że decyzja została doręczona stronie 7 maja 2013 r. Określony w art. 129 § 2 kpa termin do wniesienia odwołania wynoszący 14 dni upłynął w dniu 21 maja 2013 r. Odwołanie natomiast zostało złożone bezpośrednio w organie I instancji w dniu 13 września 2013 r., a więc po jego upływie. Kolegium wskazało również, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie zasługiwał na uwzględnienie, ponieważ pobyt strony w szpitalu od 21 marca do 4 kwietnia 2013r. zakończył się ponad miesiąc wcześniej przed doręczeniem skarżonej decyzji. Wizyta skarżącego na badaniach była jednodniowa i też miała miejsce przed doręczeniem decyzji. Zatem nie uprawdopodobnił, że w okresie od doręczenia decyzji nie był w stanie wnieść odwołania. Organ podniósł, że w miejscowości, gdzie zamieszkuje jest placówka pocztowa. Skarżący jeździł do szpitala na badania, co oznacza, że mógł wychodzić z domu i złożyć odwołanie. Kolegium wskazało ponadto, ze do dokonania tej czynności mógł posłużyć się osobą trzecią.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego K. P. zarzucił postanowieniu naruszenie przepisów postępowania administracyjnego w stopniu mającym wpływ na wynika sprawy, tj. art. 7 w zw. z art. 8, art. 9, art. 58 § 1, art. 77 § 1 oraz art. 80 kpa. Zdaniem skarżącego organ dokonał błędnej wykładni art. 58 § 1 kpa, przyjmując brak uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jego winy. Jak wyjaśnił, do odwołania dołączył kartę informacyjną dotyczącą jego leczenia i wyniki badań, które potwierdzają jego zły stan zdrowia. Wskazał, że po opuszczenia szpitala, a w czasie biegu terminu do wniesienia odwołania, znajdował się w stanie rekonwalescencji i nie mógł wyręczyć się pomocą innych osób, bo opiekował się żoną, która cierpi na uporczywe zaburzenia urojeniowe i wymaga ciągłej opieki, a także matką w podeszłym wieku (94 lata), która też potrzebuje jego pomocy. Wniosek o przywrócenie terminu, jak i odwołanie złożył, jak tylko pozwolił mu na to stabilny stan zdrowia.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie, podtrzymując argumentację w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 kpa w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był termin (§ 2).