Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca), Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Asystent sędziego Jakub Polanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 1 lipca 2010 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie szczegółowych zasad przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz w sprawie szczegółowych warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również trybu ich pobierania stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Wojewoda Lubelski powołując się na art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) zaskarżył uchwałę Rady Gminy S. z dnia 27 listopada 2009 r., Nr XXII/144/09 w sprawie szczegółowych zasad przyznawania odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz w sprawie szczegółowych warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również trybu ich pobierania - i wnosił o stwierdzenie jej nieważności w całości.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że po doręczeniu uchwały organowi nadzoru w dniu 8 grudnia 2009 r. - zawiadomieniem z dnia 22 grudnia 2009 r. wszczęto postępowanie w celu stwierdzenia nieważności uchwały. Rada Gminy S. nie zmieniła w swoim zakresie zakwestionowanych zapisów uchwały, a wobec upływu terminu przewidzianego w art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego - Wojewoda wnosi o stwierdzenie nieważności uchwały.
Zdaniem skarżącego uchwała Rady Gminy S. wydana została z przekroczeniem upoważnienia ustawowego wynikającego z art. 50 ust. 6 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362 ze zm.)
W § 1 pkt 2 uchwały zawarto bowiem zapis: "usługi przyznaje się na podstawie zaświadczenia lekarskiego zawierającego wskazania dotyczące tych usług". Unormowanie to w kontekście § 1 pkt 1 ww. uchwały wskazuje, że zaświadczenie takie będzie elementem koniecznym, warunkującym otrzymanie pomocy tak w formie usług opiekuńczych, jak i w formie specjalistycznych usług opiekuńczych. Ustawodawca ustalił krąg podmiotów uprawnionych do korzystania ze wskazanych usług w art. 50 ust. 1 i 2 ustawy. Rada Gminy S. zawęża ten krąg przez zapis zawarty w § 1 pkt 2 uchwały, iż usługi przyznawane będą na podstawie zaświadczenia lekarskiego zawierającego wskazania dotyczące tych usług.
Natomiast ustawodawca w art. 50 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej wymaga posiadania zalecenia lekarskiego wyłącznie przy usłudze konkretnego rodzaju tj. pielęgnacji.
Ponadto Wojewoda zarzuca, iż w § 6 uchwały dotyczącym zwolnienia od opłat, zawarto określenie "...osoby znajdujące się w szczególnie trudnej sytuacji...", oraz " podstawowe potrzeby życiowe", które są zwrotami nieostrymi, powodują niejasność i nieprecyzyjność przepisów uchwały. Stosowanie takich zwrotów jest niedopuszczalne, gdyż są one niezrozumiałe dla adresatów i mogą stwarzać trudności w ustaleniu czy w danym przypadku została spełniona hipoteza normy prawnej i jakie konsekwencje wynikają z jej dyspozycji.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy S. wnosiła o jej oddalenie w całości i zasądzenie kosztów postępowania.
Zarzuciła, iż ze skargi nie wynika czy Wojewoda wyjaśnił wszystkie okoliczności istotne dla podjęcia uchwały i czy rozważał częściowe zaskarżenie - w zakresie stwierdzonych wad - w § 6 i w § 1 ust. 2 uchwały.
Ponadto podniosła, że podstawą prawną uchwały jest ustawa o pomocy społecznej, która nie zawsze posługuje się przepisami ostrymi i precyzyjnymi (np. art. 15, art. 7, 2, 11 ust. 2, 12, 108, 119, 53 ust. 1). W ustawie używane są pojęcia "trudna sytuacja życiowa", " trudna sytuacja materialna rodziny".