Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 września 2010 r., sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia nałożonej grzywny 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Burmistrza Miasta z dnia [...]., Nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz [...] Sp. z o.o. kwotę 340 (trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 26 listopada 2009r. E. spółka z o.o wniosła o umorzenie grzywny nałożonej na nią postanowieniem Burmistrza Miasta R. z dnia [...] mającej na celu przymuszenie spółki do wykonania obowiązku określonego w jego decyzji z dnia [...]., sprowadzającego się do usunięcia z nieruchomości położonej przy ulicy C. w R. odpadów elektrycznych i elektronicznych i przekazania ich jednostce posiadającej zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gospodarki odpadami (zbieranie, transport, unieszkodliwianie). Spółka dowodziła, że posiada zezwolenie na zbieranie i transport odpadów wydane przez Wojewodę z dnia [...], z której wynika możliwość magazynowania odpadów na terenie do którego ma tytuł prawny, a tak jest w przypadku wspomnianej nieruchomości pozostającej w dzierżawie spółki. Poza tym spółka stwierdziła, że odpady zostały usunięte.
Postanowieniem z dnia [...] Burmistrz Miasta odmówił umorzenia grzywny. Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 125 §1 i § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nałożone, a nieuiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu przymuszenia podlegają umorzeniu w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym. W mniemaniu organu nałożony na spółkę obowiązek nie został wykonany. Wprawdzie spółka dołączyła do wniosku kopie listów przewozowych, to jednak tylko w 2 z nich jako miejsce załadowania odpadów wskazano R., a poza tym dotyczyły odpadów o kodzie 16 02 16, podczas gdy decyzja nakazująca usunięcie odpadów dotyczyła odpadów niebezpiecznych o kodach 16 02 13* i 16 02 15*.
Po rozpatrzeniu zażalenia spółki Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie ( podaną błędnie datę postanowienia organu I instancji - [...] uznać należy za oczywistą omyłkę pisarską ). Także organ odwoławczy uznał, że przedstawione przez spółkę kopie 24 międzynarodowych listów przewozowych (CMR), kserokopia tłumaczenia z angielskiego umowy między tą spółką i niemieckim odbiorcą odpadów oraz potwierdzenie odbiorcy zagospodarowania dostarczonych w dniu 5 lutego 2008 roku odpadów złomu elektronicznego potwierdzają ustalenia organu I instancji. Wynika z nich bowiem, że w jednym przypadku dotyczą odpadów o kodzie 19 12 04, natomiast w pozostałych dwudziestu trzech odpadów o kodzie 19 02 16 (elementy usunięte z zużytych urządzeń, inne niż wymienione w 16 02 15*). Obowiązek nałożony na skarżącą Spółkę dotyczył zaś odpadów niebezpiecznych o kodzie 16 02 13* (zużyte urządzenia zawierające niebezpieczne elementy, inne niż wymienione w 16 02 09 do 16 02 12) oraz odpadów o kodzie 16 02 15* (niebezpieczne elementy usunięte ze zużytych urządzeń). Kolegium zwróciło ponadto uwagę, że spółka nie przedstawiła wymaganego zezwolenia na wywóz odpadów za granicę.
W ocenie organu odwoławczego na ocenę postanowienia nie mogą mieć wpływu podniesione przez skarżącą zarzuty co do przekształcenia odpadów przez ich demontaż i rozbiórki prowadzącej do oddzielenia odpadów niebezpiecznych, a co za tym idzie zmianę charakterystykę odpadów i ich oznaczeń kodowych, skoro odpadów nie usunięto.