Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Jakub Polanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 lutego 2012 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji Wójta Gminy z dnia [...] r. dotyczącej pomocy na dożywianie I. oddala skargę; II. przyznaje [...] A. S. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.
Decyzją z dnia [...] września 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania Z. W. wydanej z upoważnienia Wójta Gminy N. przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w N. z dnia [...] lipca 2011 r. w przedmiocie odmowy zmiany własnej decyzji z dnia 19 stycznia 2010 r. znak: [...] - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że organ I instancji decyzją z dnia 19 stycznia 2010 r. przyznał skarżącemu pomoc z rządowego programu "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" w formie zasiłku celowego w wysokości 200 zł miesięcznie na okres od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. Decyzja ta została utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, a następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 9 grudnia 2010 r. oddalił skargę na tę decyzję.
Wnioskiem z dnia 22 maja 2010 r. Z. W. zwrócił się do organu I instancji o zmianę decyzji z dnia 19 stycznia 2010 r. poprzez zwiększenie świadczenia do 400 zł miesięcznie od 1 stycznia 2010 r. Organ I instancji postanowieniem z dnia 21 czerwca 2010 r. wniosek ten przekazał kolegium. Natomiast pismem z dnia 7 czerwca 2011 r. na podstawie art. 65 § 1 w związku z art. 19 i art. 155 kpa Kolegium zwróciło wniosek organowi I instancji.
Odmawiając zmiany własnej decyzji z dnia 19 stycznia 2010 r. przyznającej skarżącemu zasiłek celowy na żywność w kwocie 200 zł miesięcznie na okres od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. organ wyjaśnił jaką kwotę przeznaczył w 2010 r. w ramach programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" na terenie gminy N., ilu rodzinom udzielono pomocy i jaka była średnia kwota pomocy. Organ wyjaśnił, że średnio na rodzinę w 2010 r. przypadała tytułem zasiłku kwota 909,19 zł, zaś skarżącemu kwota 2400 zł. W świetle tych okoliczności organ uznał, że brak jest interesu społecznego lub słusznego interesu strony przemawiającego za zmianą decyzji i przyznaniu wyższego świadczenia. Żądana przez skarżącego kwota 400 zł miesięcznie doprowadziłaby do sytuacji, że w 2010 r. otrzymałby on świadczenie kilkakrotnie wyższe (4800 zł) niż średnia wysokość świadczenia na rodzinę w tym okresie.
Rozpatrując odwołanie od decyzji organu I instancji Kolegium przytoczyło treść art. 155 i art. 154 § 2 kpa. Podniosło także, że zarzut skarżącego dotyczący braku numeru zaskarżonej decyzji nie stanowi istotnego naruszenia prawa, bowiem w myśl art. 107 § 1 kpa - nie jest to element obligatoryjny decyzji.
Również uzasadnienie tej decyzji odpowiada wymogom wynikającym z art. 107 § 3 kpa.
Za niezasadny Kolegium uznało zarzut odwołania dotyczący nieustalenia interesu strony i interesu społecznego. Organ takie rozważania poczynił, zaś Z. W. składając wniosek o zmianę decyzji poprzez podwyższenie świadczenia powinien wykazać interes, który uzasadniałby taką zmianę.
Organ odwoławczy podkreślił, że wydając decyzję w przedmiocie zmiany decyzji ostatecznej przyznającej świadczenie poprzez jego podwyższenie, organ pomocy społecznej musi liczyć się przede wszystkim z własnymi możliwościami finansowymi, ale także z potrzebami innych osób oczekujących pomocy.