Dnia 27 maja 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Irena Szczepkowska Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2010 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zapewnienia odpowiedniej temperatury w pomieszczeniu 1/ uchyla zaskarżoną decyzję; 2/ zasądza od Okręgowego Inspektora Pracy na rzecz Spółki A kwotę 440 złotych (słownie: czterysta czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
W dniu 6 stycznia 2010r. Państwowy Inspektor Pracy przeprowadził kontrolę w jednostce należącej do spółki A - sklepie "[...]" w "[...]" przy ul. A. Kontrolę przeprowadzono w zakresie temperatury powietrza na stanowiskach kasowych z uwagi na warunki atmosferyczne otoczenia. W sporządzonym protokole z kontroli podano, że w sklepie zatrudnionych jest 14 osób w tym 13 kobiet. W czasie miedzy godziną 13.30 a 13.55 dokonano pomiaru temperatury, która na stanowiskach kasjerek wynosiła 13,3 °C.
W dniu następnym bo 7 stycznia 2010r. Inspektor Pracy działając na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z 13 kwietnia 2007r. o Państwowej Inspekcji Pracy nakazał zapewnić w obrębie kas fiskalnych w sklepie "[...]" w "[...]", temperaturę nie niższą niż 18°C.
Jako podstawę prawną podano art. 11 pkt 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy, art. 214 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy i § 30 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności na zasadzie art. 108 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego uzasadniając, iż jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego. Nakaz ten został wykonany dopiero w dniu 17 marca 2010r.
Od wydanego nakazu Spółka złożyła odwołanie do Okręgowego Inspektora Pracy. Wyjaśniono, że do obowiązków personelu sklepu należy nie tylko obsługa kas fiskalnych, ale również wykonywanie czynności: uzupełniania ekspozycji towarowej, prace transportowe, porządkowe, przyjmowanie dostawy, obsługa prasy do makulatury itp. Przedstawiono dokumentację z przeprowadzonych w 2004r. w sklepie nr "[...]" w "[...]" pomiarów wydatku energetycznego gdzie uznano, że wykonywane czynności kasjera - sprzedawcy mają charakter pracy średnio ciężkiej dla kobiet. Przywołano również wyniki pomiarów wydatku energetycznego przeprowadzone przez PIP w ramach kontroli w okresie od 9 października 2006r. do 25 kwietnia 2007r. ze wskazaniem, że praca kasjera - sprzedawcy nie nosi znamion pracy lekkiej. Zarzucono, iż zgodnie z § 30 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy wymagana minimalna temperatura w pomieszczeniach pracy nie powinna być niższa niż 14°C, którą obecnie w sklepie zapewniono. Nadto podano, iż producenci wymagają co do różnych grup towarowych, aby temperatura powietrza w miejscu składowania takiego towaru nie przekraczała 18°C.
Decyzją z dnia "[...]" Inspektor Pracy działając na podstawie art. 154 § 1 i 2 k.p.a. uchylił zaskarżoną decyzję podzielając argumentację zawartą w odwołaniu. Działając natomiast na podstawie art. 156 §1 pkt 2, art. 157 i art. 158 § 1 k.p.a. Okręgowy Inspektor Pracy decyzją z dnia "[...]" stwierdził nieważność decyzji z dnia "[...]" z uwagi na rażące naruszenie prawa.
Decyzja stwierdzająca nieważność decyzji z dnia "[...]" została skarżącej spółce doręczona 18 lutego 2010r. a już dnia 16 lutego 2010r. Okręgowy Inspektor Pracy wydał decyzję w której utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie. W uzasadnieniu przywołano § 30 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz treść załącznika nr 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 listopada 2002r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy wskazując, że za pracę lekką należy uznać taką pracę, w której tempo metabolizmu wynosi od 117 W do 234 W (dla mężczyzn) i od 104 W do 208 W (dla kobiet). Podano, że w podobnym tonie wypowiada się Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej w piśmie z 27 listopada 2006r. nr DPR-IV-4102-951/AM/06, według którego termin "lekka praca fizyczna" określa pracę wykonywaną z małą aktywnością fizyczną, przy której poziom metabolizmu nie przekracza 200 W. Oceniając, czy praca wykonywana w hali sprzedaży sklepu nr "[...]" ma cechy lekkiej pracy fizycznej organ uznał, że należy się odnieść do przedstawionych przez stronę pomiarów wydatku energetycznego. Stwierdzono, że przedstawione wyniki wydatku energetycznego nie są miarodajne dla tej sprawy co najmniej z kilku powodów: