Dnia 25 lutego 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Irena Szczepkowska (spr.) Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2010 roku sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Miasta Olsztyn z dnia 26 czerwca 2002 roku nr LXIV/946/02 w przedmiocie nakazu pływania z prędkością manewrową i zakazu wytwarzania fal na części jeziora 1/ stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2/ orzeka, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana.
Rada Miasta Olsztyn w dniu 26 czerwca 2002 r. podjęła uchwałę Nr LXIV/946/2002 w sprawie wprowadzenia nakazu pływania z prędkością manewrową i zakazu wytwarzania fal przez jednostki o napędzie mechanicznym na części jeziora Ukiel. Jako podstawę prawną tej uchwały wskazała art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62 poz. 627 ze zm.) w związku z art. 92 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.). W § 1 ust. 1 uchwały postanowiono, że w celu zapewnienia bezpieczeństwa osobom korzystającym z walorów przyrodniczych i wypoczynkowych jeziora Ukiel (Krzywe) wprowadza się nakaz pływania z prędkością manewrową i zakaz wytwarzania fal przez statki o napędzie mechanicznym oraz zakaz używania urządzeń nagłaśniających poza pomieszczeniami zamkniętymi tych jednostek powyżej dopuszczalnego poziomu hałasu 45 dB (A). Nakaz i zakaz dotyczy Zatoki Grunwaldzkiej i Zatoki Miłej do cieśniny Lwia Paszcza. Wyjaśniono w ust. 2 § 1 uchwały, że statek o napędzie mechanicznym to statek posiadający mechaniczne urządzenie napędowe niezależnie od sposobu ich zamocowania w tym również skuter wodny, łódź pneumatyczna, poduszkowiec, wodolot. Jednocześnie w § 2 Rada Miasta Olsztyn zastrzegła, że nakaz i zakaz, o którym mowa w § 1 nie dotyczy Policji, Straży Pożarnej, Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, jednostek uprawnionych do gospodarczego rybactwa śródlądowego, stateczku wycieczkowego "Cyranka" i innych jednostek podczas wykonywania czynności służbowych. Rada Miasta zobowiązała w § 3 Zarząd Miasta do jednolitego oznakowania części jeziora objętej postanowieniami uchwały, a w § 5 i § 6 przewidziała, że niezastosowanie się do ustanowionych ograniczeń zagrożone jest karą grzywny, orzekaną w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.
Następnie, uchwałą Nr XLIX/667/05 z dnia 28 września 2005 r. Rada Miasta Olsztyn zmieniła powyższą uchwałę przewidując w § 1 ust. 2, że za statek o napędzie mechanicznym uważa się statek posiadający mechaniczne urządzenie napędowe, niezależnie od sposobu ich zamocowania, w tym również skuter wodny, łódź pneumatyczna, poduszkowiec, wodolot, tor linowy do nart wodnych, zaś w § 2 objęto zwolnieniem od nakazu i zakazu dodatkowo tor linowy do nart wodnych.
W złożonej na uchwałę Nr LXIV/946/02 skardze Wojewoda Warmińsko - Mazurski wniósł o stwierdzenie nieważności w całości tej uchwały. W uzasadnieniu skargi podniósł, że regulacje aktów prawa miejscowego nie mogą wykraczać poza unormowania ustawowe. Na mocy art. 116 ust. 1 Prawa ochrony środowiska rada powiatu, wprowadzając zakaz używania jednostek pływających, jest związana postanowieniami ust. 4 tego artykułu i celem wprowadzenia tych zakazów. Mają one służyć zapewnieniu odpowiednich warunków akustycznych na terenach przeznaczonych na cele rekreacyjno-wypoczynkowe i nie powinny kolidować z celami bezpieczeństwa publicznego oraz koniecznością utrzymania właściwego stanu cieków i zbiorników wodnych. Przez pojęcie odpowiednich warunków akustycznych należy rozumieć ograniczenia emisji hałasu. Natomiast w kwestionowanej uchwale wskazano, że celem wprowadzenia wymienionych zakazów i nakazu było zapewnienie bezpieczeństwa osobom korzystającym z walorów przyrodniczych i wypoczynkowych jeziora Ukiel. Przepis art. 116 powołanej ustawy nie zawiera generalnego upoważnienia dla rady powiatu do wprowadzania zakazu używania jednostek pływających w każdej sytuacji, w której rada uzna to za wskazane lub konieczne. Przepis zawęża to uprawnienie do sytuacji, gdy wprowadzenie przedmiotowego zakazu, stanowiącego istotne ograniczenie swobody ludności w zakresie korzystania z ogólnodostępnych zbiorników wodnych w celach rekreacyjnych, jest konieczne do zapewnienia odpowiednich warunków akustycznych na terenach przeznaczonych na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. Wojewoda zauważył ponadto, że wprowadzenie nakazu pływania z prędkością manewrową i zakazu wytwarzania fal przez jednostki o napędzie mechanicznym nie wiąże się bezpośrednio z zapewnieniem odpowiednich warunków akustycznych. Hałas wytwarzany przez jednostkę pływającą zależy przede wszystkim od jej typu i budowy. Ten sam poziom hałasu różne jednostki pływające wyemitują przy innych prędkościach, a co za tym idzie rozmiar wytworzonych fal również będzie inny. Wprowadzone zatem kwestionowanymi uchwałami rozwiązanie mogą prowadzić do ograniczenia ruchu jednostek, które z uwagi na swój typ i budowę przekraczając prędkość manewrową nie wyemitują hałasu przekraczającego poziom wymagany dla zapewnienia odpowiednich warunków akustycznych. Zatem również uchwalając powyższe Rada przekroczyła ustawowe upoważnienie. Wojewoda zauważył również, że podmioty wskazane w § 2 przedmiotowej uchwały jako zwolnione z zakazu używania jednostek pływających z napędem spalinowym w przypadku konieczności wykonywania czynności związanych z utrzymaniem bezpieczeństwa i porządku publicznego, podlegają zwolnieniu z powyższego zakazu z mocy art. 116 ust 4 ustawy Prawo ochrony środowiska, który wyłącza możliwość odmiennego określenia kręgu podmiotów zwolnionych z ograniczeń wprowadzonych w przepisach prawa miejscowego. Uchwała nie powinna regulować spraw, które zostały już uregulowane ustawowo.