Dnia 26 września 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2017 roku sprawy ze skargi Z. Ś. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie uchybienia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej I. oddala skargę; II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na rzecz radcy prawnego M. I. kwotę 240 złotych (słownie: dwieście czterdzieści), powiększoną o należny podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia 14 marca 2017 r. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej także jako: "organ administracji") odmówił "[...]" (dalej jako: "skarżący") potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ administracji podał, że przesłanką formalną do wydania decyzji w sprawach, na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 693), jest przedstawienie dowodów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w art. 2 lub art. 3 oraz decyzji Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w sprawie spełniania warunków, o których mowa w art. 4, albo dokumentu potwierdzającego nadanie Krzyża Wolności i Solidarności. Skarżący przedłożył jedynie decyzję Prezesa IPN z dnia 20 stycznia 2016 r., w której stwierdzono, że skarżący nie był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa oraz że w archiwach Instytutu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez niego lub przy jego udziale w ramach czynności wykonywanych przez nią w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa. Skarżący nie przedłożył natomiast żadnych dowodów potwierdzających podnoszone przez niego we wniosku okoliczności prowadzenia działalności opozycyjnej i podlegania represjom polegającym m. in. na zwolnieniu go z pracy za udział w strajku. Ponadto, z uzyskanego przez organ administracji w toku postępowania pisma IPN z dnia 4 października 2016 r. wynikało, że w przechowywanym przez IPN zasobie archiwalnym nie odnaleziono dokumentów potwierdzających działalność opozycyjną Skarżącego, zaś w piśmie z dnia 28 grudnia 2016 r. IPN poinformował, że w zasobie archiwalnym Instytutu nie odnaleziono dokumentów dotyczących Wnioskodawcy potwierdzających stosowanie wobec niego represji z powodów politycznych.
Skarżący zwrócił się z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy, podnosząc, że jest ona zawiła i wskazując na materiały archiwalne z zasobów Telewizji Polskiej.
Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2017 r. organ administracji, na podstawie art. 134 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23)., dalej jako "K.p.a.", stwierdził uchybienie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W uzasadnieniu podniesiono, że skarżący został prawidłowo pouczony w decyzji o trybie i terminie złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przedmiotowa decyzja została doręczona wnioskodawcy w dniu 21 marca 2017 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru), a wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy został złożony bezpośrednio w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w dniu 26 kwietnia 2017 r., a więc z uchybieniem terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Organ zaznaczył, że skarżący nie wystąpił również z prośbą o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.