Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski - spr. Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia NSA Jerzy Krupiński Protokolant St. inspektor sądowy Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2019 r. sprawy ze skargi B. D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 27 marca 2019 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 15 lutego 2019 r., nr [...], 2) zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącej B. D. kwotę 207 (dwieście siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 27 marca 2019 r. (nr [...]) utrzymująca w mocy decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 15 lutego 2019 r. (nr [...]) o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 500 zł (słownie: pięćset złotych) na B. D. jako na osobę zarządzającą transportem w A S.A.
Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Podczas kontroli drogowej autobusu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...], przeprowadzonej przez pracowników Opolskiego Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego w dniu 28 września 2018 r. przy [...] w [...], stwierdzono naruszenia polegającego na wykonywaniu przewozu drogowego pojazdem posiadającym usterkę lub usterki układu hamulcowego, połączeń układu kierowniczego, kół, opon, zawieszenia, podwozia lub innego wyposażenia, zakwalifikowaną jako niebezpieczna, tj. za naruszenie określone w lp. 15.2 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 58) - zwanej dalej ustawą. Podczas kontroli stwierdzono istnienie niebezpiecznych usterek w ww. autobusie powodujących bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa drogowego lub naruszających wymagania ochrony środowiska w stopniu uniemożliwiającym używanie pojazdu w ruchu drogowym. Kontrola wykazała: wyciek paliwa z układu ogrzewania pojazdu (webasto), nadmierną korozję elementów luku bagażowego z widocznymi pęknięciami ścianek, brak fartucha przeciwbłotnego i wycieki płynów eksploatacyjnych z okolic wtryskiwaczy. Przebieg i wyniki kontroli zostały udokumentowane protokołem kontroli (nr [...]) z dnia 28 września 2018 r.
W chwili zatrzymania do kontroli kierujący wykonywał krajowy transport drogowy osób na linii regularnej [...] - [...]. Organ pierwszej instancji ustalił, że w imieniu A S.A. z siedzibą w [...] przy ul. [...] osobą zarządzającą transportem w przedsiębiorstwie jest B. D.
Pismem z dnia 23 stycznia 2019 r. Opolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego zawiadomił B. D. - jako stronę - o wszczęciu postępowania administracyjnego z urzędu. Odpowiadając na powyższe zawiadomienie, strona w piśmie z dnia 7 lutego 2019 r. wniosła o umorzenie postępowania, bowiem w jej ocenie usterki stwierdzone podczas kontroli nie były usterkami niebezpiecznymi, co potwierdza także pozytywny wynik badań technicznych pojazdu przeprowadzonych 17 września 2018 r. (tj. przed dniem przeprowadzenia kontroli) oraz kolejno w dniu 2 października 2018 r. (tj. już po przeprowadzeniu kontroli).
Opolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia 15 lutego 2019 r. nr ([...]) nałożył na stronę karę pieniężną w wysokości 500 zł. W dniu 4 marca 2019 r. strona wniosła odwołanie od tej decyzji, w którym wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania przed organem pierwszej instancji. Zaskarżonej decyzji skarżąca zarzuciła naruszenie:
- art. 107 § 1 pkt 4 K.p.a. poprzez niepowołanie podstawy prawnej zaskarżonej decyzji;