Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk - spr. Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 1 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi M. B., J. B., A. L. i S. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 24 maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu oddala skargę.
Decyzją z dnia 19 stycznia 2011 r., nr [...], wydaną z upoważnienia Burmistrza Głubczyc odmówiono A. i L. Ł. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji określonej przez nich we wniosku, jako budowa warsztatu ślusarskiego wyrobów artystycznych, przewidzianej do realizacji w [...] przy ul. [...], na działce nr A. W decyzji organ wskazał, że wydana została ona stosownie do art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - K.p.a.), art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 pkt 1, art. 60 ust. 1 i 2, art. 61 ust. 1 i 5 i art. 63 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm. - zwanej dalej "ustawą") oraz na podstawie przepisów szczególnych tj.: ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (Dz. U. z 2003 r., Nr 207, poz. 2016 ze zm.), ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 ze zm.), ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2001 r, Nr 62, poz 628 ze zm.), rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) i rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588). W uzasadnieniu organ w pierwszej kolejności zaznaczył, że realizacja inwestycji wskazanej we wniosku przewidziana jest na terenie, na którym gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dlatego też, stosownie do art. 59 ust. 1 ustawy, dla inwestycji tej sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy winny być ustalone w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Odnosząc się do przebiegu postępowania przeprowadzonego w sprawie wskazał, że postępowanie wszczęte zostało na podstawie uzupełnionego wniosku L. i A. Ł. W toku postępowania sprzeciw na to postępowanie zgłosili M. i J. B. oraz S. i A. L., którzy podnieśli, że nie wyrażają zgody na planowaną inwestycję. Z uwagi na konflikt sąsiedzki w toku postępowania administracyjnego organ zwrócił się do Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Głubczycach i Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Opolu o opinię, jak również zlecił opracowanie opinii urbanistycznej w celu prawidłowego zakwalifikowania planowanego przedsięwzięcia. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Głubczycach nie zajął jednak stanowiska określonego w art. 64 ust. 3 ustawy, stwierdzając, że inwestycja nie kwalifikuje się do przedsięwzięć ujętych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257 poz. 2573 ze zm. zm.). Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska nie zaliczył natomiast planowanej inwestycji do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, stwierdzając jednak, że nie oznacza to braku uciążliwości inwestycji dla terenów sąsiednich, zwłaszcza w zakresie hałasu. W treści opinii urbanistycznej wskazano z kolei, na zawiłość sprawy oraz możliwość konfliktów sąsiedzkich wynikających z uciążliwości. Argumentując podjęte rozstrzygnięcie organ wyjaśnił, że w trakcie postępowania przeprowadzono analizę funkcji oraz zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy. Na jej podstawie ustalono, że inwestycja planowana jest do realizacji jako dobudowa do istniejącego budynku gospodarczego. Jednocześnie też stwierdzono, że z uwagi na dość ścisłą i intensywną zabudowę działki wnioskodawców jak i działek sąsiednich, których właściciele protestują przeciwko inwestycji, bliskie sąsiedztwo warsztatu ślusarskiego może powodować uciążliwości w postaci hałasu. Organ dostrzegł też, że okoliczności faktyczne sprawy sugerują, że działalność wskazana przez inwestora jako planowana w rzeczywistości jest już prowadzona tj. warsztat działa w obszarze nieruchomości nr B, a wniosek dotyczący budowy warsztatu na działce nr A i faktycznie stanowi wniosek o rozbudowę warsztatu bądź przeniesienie tej funkcji z budynku gospodarczego do mającego powstać nowego obiektu. Odnosząc się do wyjaśnień wnioskodawcy dotyczących charakteru i zakresu planowanej działalności, jako mającej na celu wytwarzanie wyrobów ślusarskich z elementami artystycznymi wkomponowanymi w balustrady, balkony czy ogrodzenia, organ stwierdził, że pomimo deklaracji wnioskodawcy, iż hałas generowany przez używane sprzęty będzie krótkotrwały, istnieje możliwość uciążliwości dla sąsiadów w zakresie hałasu. Z tego też powodu organ uznał, że zdecydowanie dogodniejszym miejscem dla prowadzenia tego typu działalności byłaby lokalizacja oddalona od zabudowy mieszkaniowej. Jako niepokojący przyjął fakt występujących konfliktów sąsiedzkich i wyjaśnił, że budowa warsztatu rodzić będzie najprawdopodobniej ciągłe konflikty społeczne, a rozbudowa obiektu i wzbogacenie go o nowe funkcje, o ile w ogóle będzie możliwa to wymagać będzie znacznych wyższych nakładów finansowych ze względu na koszty zabezpieczeń przed uciążliwościami generowanymi przez działalność prowadzoną w takiej lokalizacji. Mając na uwadze zgłoszone w sprawie sprzeciwy odnośnie planowanej inwestycji organ powołał art. 6 ustawy. Stwierdził przy tym, że plan miejscowy przesądza jednoznacznie o przeznaczeniu danego terenu i zachowuje zgodność z kierunkami wykazanymi w studium, odniósł się do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Głubczyce. Wskazał, że mówi ono o kształtowaniu pożądanych warunków życia mieszkańców poprzez uatrakcyjnianie miejsc zamieszkania, wypoczynku oraz środowiska pracy, poprzez kreowanie wsi na ośrodki oferujące tereny rozwojowe dla zabudowy mieszkaniowej, uzupełniające w tym zakresie ofertę miasta Głubczyce oraz zorganizowanej działalności inwestycyjnej. Stosownie do tego organ stwierdził, że lokalizacja warsztatu na działce nr A w [...], możliwa jest w wymienionym przez wnioskodawcę zakresie i nie narusza chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich, przy dostosowaniu się do norm w zakresie hałasu oraz w szczególności przy uwzględnieniu art. 144 K.c. Następnie zaznaczył, że zgodnie z art. 53 ust. 4 w zw. z art. 60 ustawy, planowana inwestycja została uzgodniona w zakresie ochrony gruntów rolnych, postanowieniem z dnia 26 lutego 2010 r., zgodnie z którym realizacja inwestycji wymaga uzyskania decyzji zezwalającej na wyłączenie gruntu z produkcji rolniczej. Ponadto postanowieniem z dnia 29 lipca 2010 r., decyzja uzgodniona została pozytywnie przez Opolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W toku postępowania ujawniono jednak, w związku z postępowaniem przed Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad, które zostało w ostateczności umorzone, że nie zachodziła potrzeba uzgadniania decyzji z zarządcą drogi gminnej, dojazdowej do gruntów rolnych przylegającej do działki od strony północnej, gdyż zarząd ten sprawuje Burmistrz Głubczyc. Z uwagi na to, że inwestor wskazał dostęp do drogi publicznej poprzez działkę nr B, a inwestycja winna być obsługiwana poprzez zjazd publiczny, wezwano wnioskodawcę do wyjaśnienia rozbieżności pomiędzy treścią wniosku, w którym określono lokalizację inwestycji na działce nr A, a załącznikiem graficznym, w którym zaznaczono zakres inwestycji obejmującą zarówno działkę nr A jak i B. Wnioskodawca wyjaśnił, że planowana inwestycja obejmuje działkę nr A, natomiast działka B służyć ma jedynie jako obsługa komunikacyjna i dostęp do drogi publicznej. Działka nr B posiada dostęp do drogi krajowej nr [...], co do której brak jest pozytywnego uzgodnienia w zakresie wykonania zjazdu publicznego. Mając na uwadze wskazane okoliczności, organ uznał, że w sprawie nie został spełniony warunek z art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy, co wyklucza możliwość wydania decyzji o warunkach zabudowy, nawet jeżeli pozostałe warunki zostały spełnione w wymaganym zakresie. Jak wskazał, zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy teren musi mieć dostęp do drogi publicznej. Niespełnienie warunków, o których mowa w pkt 1 oraz pkt 2 ust. 1 art. 61 ustawy, jak również brak pozytywnego uzgodnienia zarządcy drogi, skutkowały zatem odmową wydania decyzji o warunkach zabudowy dla wnioskowanej inwestycji. Końcowo organ zaznaczył, że stosownie do uregulowań zawartych w art. 60 ust. 4 ustawy, projekt decyzji został sporządzony przez osobę wpisaną na listę członków samorządu zawodowego architektów.