Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewody w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędzia WSA Barbara Drzazga Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi J. G. na postanowienie Wojewody z dnia [...] października 2015r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania I. uchyla zaskarżone postanowienie, II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego kwotę [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/8

II SA/Po 1075/15

Uzasadnienie

Wojewoda decyzją z dnia [...] października na podstawie art. 59 § 2, art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 j. t.), po rozpatrzeniu wniosku Pana J.G., reprezentowanego przez radcę prawnego K. M., o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji wydanej przez Starostę w dniu [...] września 2015 r. nr [...] odmawiającej uchylenia ostatecznej decyzji Starosty nr [...] z dnia [...] lutego 2015 r. w sprawie udzielenia Panu K. K. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wg załączonego projektu budowlanego na działce położonej w miejscowości D. W. gmina D., oznaczonej w ewidencji gruntów numerem [...], odmówił przywrócenia terminu do złożenia odwołania.

W motywach uzasadniających przedstawiono tok postępowania, z którego wynika iż decyzją z dnia [...] września 20145 r. (znak: [...]) Starosta odmówił uchylenia ostatecznej decyzji Starosty nr [...] z dnia [...] lutego 2015 r. (znak: [...]) w sprawie udzielenia K. K. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wg załączonego projektu budowlanego na działce położonej w miejscowości D.W., gmina D., Od powyższego rozstrzygnięcia odwołanie po terminie do Wojewody złożył Pan J.G., przez pełnomocnika Panią K. M.

W przedmiotowej sprawie decyzja wydana przez organ pierwszej instancji, została odebrana przez pełnomocnika radcę prawnego - K. M., - w dniu 11 września 2015 r. W dniu 12 września 2015 r. rozpoczął się więc bieg terminu do złożenia przez stronę odwołania. Koniec tego terminu przypadał więc na dzień 25 września 2015 r. Natomiast odwołanie wnioskodawcy, reprezentowanego przez Panią K. M. do Wojewody zostało nadane na poczcie w dniu 28 września 2015 r. - co potwierdza stempel na kopercie nadawczej, a więc trzy dni po terminie do złożenia odwołania.

Jednocześnie z odwołaniem został złożony wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania. Uzasadniając decyzję odmowna co do przywrócenia terminu organ podał, że zgodnie z art. 58 § 1 - 3 k.p.a. w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Prośbę tę zainteresowany musi wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Ponadto, wnosząc prośbę o przywrócenie terminu zainteresowany musi dopełnić czynności, dla której termin ten był określony. Powyższa regulacja winna być zatem rozumiana w ten sposób, że aby można było uwzględnić prośbę o przywrócenie terminu dla dokonania danej czynności procesowej, muszą być spełnione kumulatywnie wszystkie wymienione wyżej przesłanki. Brak zaś spełnienia jednej z nich, wyklucza możliwość pozytywnego rozpoznania wniosku.

W myśl art. 58 § 1 k.p.a, strona powinna uprawdopodobnić, że mimo zachowania należytej staranności nie mogła dokonać czynności w terminie z powodu istnienia przeszkody od niej niezależnej, trudnej w danych warunkach do przezwyciężenia. Przeszkoda ta musi istnieć przez cały czas biegu terminu przypisanego dla dokonania konkretnej czynności. W prośbie o przywrócenie terminu zainteresowany powinien wykazać, że mimo całej staranności nie udało mu się zachować terminu. Wiąże się to z takimi sytuacjami, kiedy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (wyrok z 14 stycznia 200 i\, I SA/Dg 794/99, niepubl.).

Strona 1/8