Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Izabela Paluszyńska (spr.) Sędzia WSA Barbara Drzazga Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi A sp. komandytowa z siedzibą w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2015r. Nr [...] w przedmiocie sprzeciwu wobec uznania materiałów drzewnych za produkty uboczne oddala skargę
Decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu (dalej również: "Kolegium", "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") - po rozpoznaniu sprawy z odwołania spółki A sp.k. (dalej: "spółka A", "wnioskodawca" lub "skarżąca spółka") od decyzji Marszałka Województwa Wielkopolskiego (dalej również: "Marszałek Województwa" lub "organ I instancji") z dnia [...] 2015 r. znak [...] wyrażającej sprzeciw wobec uznania trocin, wiórów, ścinków drewna oraz płyty wiórowej za produkt uboczny - na podstawie:
1) art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: K.p.a.) uchyliło zaskarżoną decyzję w części dotyczącej trocin, wiór i ścinków drewna i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania w tym zakresie przez organ I instancji,
2) art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r., poz. 21, z poźn. zm. - dalej: ustawa o odpadach) w pozostałym zakresie utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
Przedmiotowe decyzje zostały wydane w następującym stanie sprawy.
W postępowaniu wszczętym na wniosek spółki A z dnia 3 grudnia 2014 r., w którym zgłoszono do uznania za produkt uboczny następujące materiały:
1) trociny, wióry, ścinki drewna, 2) płyta wiórowa - Marszałek Województwa decyzją z dnia 3 marca 2015 r., wydaną na podstawie art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o odpadach, wyraził sprzeciw wobec uznania trocin, wiórów, ścinków drewna oraz płyty wiórowej za produkt uboczny. Wyrażenie sprzeciwu organ I instancji uzasadnił ustaleniem zanieczyszczenia wymienionych materiałów formaldehydem, co powoduje, że ścinki drewna nie stanowią czystego drewna. W ocenie Marszałka Województwa spalanie tych materiałów w instalacji może doprowadzić do ogólnych negatywnych oddziaływań na środowisko, życie lub zdrowie ludzi.
W odwołaniu od decyzji Marszałka Województwa wnioskodawca, domagając uchylenia tej decyzji i przekazania sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, zarzucił naruszenie przez organ I instancji przepisu art. 10 ustawy o odpadach poprzez niewłaściwą jego wykładnię, prowadzącą do przyjęcia, że w stanie faktycznym sprawy nie zostały spełnione przewidziane prawem przesłanki określające produkt uboczny. Ponadto spółka zarzuciła organowi również naruszenie przepisów postępowania: art. 7, art. 9 i art. 12 § 1 K.p.a. poprzez brak dokładnego wyjaśnienia istoty sprawy oraz brak informowania wnioskodawcy o okolicznościach mogących mieć znaczenie dla uznania wskazanych materiałów za produkt uboczny.
Odwołanie zostało następnie uzupełnione przez wnioskodawcę, który do pisma przewodniego z dnia 20 kwietnia 2015 r. dołączył:
1) opinię Zakładu [...] Instytutu C w [...] (dalej: [...]) z dnia 7 kwietnia 2015 r. na temat możliwości zaliczenia powstających w firmie A pozostałości produkcyjnych z materiałów drzewnych do biomasy oraz o posiadaniu przez nie cech produktu ubocznego w rozumieniu stosownych przepisów ;
2) sprawozdanie dnia 2 kwietnia 2015 r. z badań nr [...] sporządzone przez Laboratorium Instytutu C w [...], dotyczące badania właściwości resztek i pozostałości produkcyjnych.