Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Gminy K. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] października 2014 r. Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę
W dniu [...] sierpnia 2014 r. Rada Gminy K. podjęła uchwałę Nr [...] w przedmiocie "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w miejscowości K. - K. Wschód". Uchwałę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm. - dalej jako "u.s.g.") oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 647 ze zm. - dalej w skrócie "u.p.z.p."). W dniu [...] września 2014 r. uchwałę wraz z aktami planistycznymi doręczono Wojewodzie Wielkopolskiemu.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] października 2014 r. nr [...] Wojewoda Wielkopolski, na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, orzekł nieważność przedmiotowej uchwały z uwagi na istotne naruszenie prawa.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru wyjaśnił, iż dokonując oceny legalności przedłożonej uchwały organ nadzoru stwierdził, co następuje:
- zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (dalej jako: m.p.z.p.) określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Ponadto w myśl § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r., nr 164, poz. 1587), na rysunku planu stosuje się nazewnictwo i oznaczenia umożliwiające jednoznaczne powiązanie rysunku planu miejscowego z tekstem planu miejscowego. Rada Gminy K. ww. przepisy ustawy i rozporządzenia naruszyła poprzez zawarcie w § 7 ust. 4, § 8 ust. 5, § 9 ust. 6, § 10 ust. 6 i § 11 ust. 3 pkt 3 uchwały zapisów dopuszczających lokalizację dróg wewnętrznych na terenach oznaczonych symbolami "MN1" - "MN6", "MN/U1" - "MN/U6" i " ZP", których to nie wyznaczyła na rysunku planu linią rozgraniczającą tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Wskazano, iż akt prawa miejscowego, jakim jest plan miejscowy, musi spełniać szereg ustawowych wymogów. Zawarte w nim normy, poprzez swoją budowę, winny zapewnić jednoznaczność w ich odbiorze przez wszystkich adresatów jego zapisów, jak również gwarantować wysoki stopień przewidywalności skutków realizacji tych zapisów. Ustalenie na jednym terenie, bez rozgraniczenia linią rozgraniczającą odmiennych funkcji, poza sprzecznością z zapisami ustawy, w szczególności z przyjmowaniem ładu przestrzennego za podstawę działań planistycznych (art. 1 ust. 1 ustawy), nie pozwala w pełni przewidzieć w jaki sposób będzie kształtowała się na nim przyszła zabudowa. Na poparcie tego stanowiska organ nadzoru odwołał się do orzecznictwa sądów administracyjnych, m. in. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 25 czerwca 2013 r., w sprawie o sygn. akt II OSK 2836/12.
- zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 10 u.p.z.p. w m.p.z.p. określa się obowiązkowo zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej. Nadto przepis § 4 pkt 9 lit. a-c ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. stanowi, że ustalenia dotyczące zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej powinny zawierać określenie układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej wraz z ich parametrami oraz klasyfikacją ulic i innych szlaków komunikacyjnych, określenie warunków powiązań układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej z układem zewnętrznym, wskaźniki w zakresie komunikacji i sieci infrastruktury technicznej, w szczególności ilość miejsc parkingowych w stosunku do ilości mieszkań lub ilości zatrudnionych albo powierzchni obiektów usługowych i produkcyjnych. W ocenianym planie Rada nie określiła klas ulic dla dróg publicznych oznaczonych symbolami "1KD" - "KD6", czym naruszyła treść art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy w zw. z § 4 pkt 9 lit. a rozporządzenia.