Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Krystyna Józefczyk Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk /spr./ WSA Elżbieta Mazur - Selwa Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2015 r. sprawy ze skargi Firmy Handlowej [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej -skargę oddala-
Przedmiotem skargi BS jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [.] września 2014 r. nr [.] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej, którą wydano w następującym stanie sprawy;
W dniu 29 stycznia 2013 r. funkcjonariusze [.] Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego w [.] w miejscowości [.] przeprowadzili kontrolę pojazdu marki Star o nr rej [.] kierowanego przez ES. W oparciu o wyniki kontroli zawiadomiono BS prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Firma Handlowa BS w [.] o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia przepisów o transporcie drogowym.
Decyzją z dnia [.] czerwca 2013 r. [.] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w [.] nałożył na BS karę pieniężną w kwocie 8000 zł za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji. Wskutek jednak uwzględnienia odwołania strony Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [.] listopada 2013 r. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia z powodu niedostatecznego wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy. Skarga BS na ostatnio wymienioną decyzję została odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29 kwietnia 2014 r. II SA/Rz 65/14.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia [.] czerwca 2014 r. nr [.],[.] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w [.] nałożył na BS karę pieniężną w kwocie 8000 zł za wykonywanie transportu drogowego (przewozu towaru niebezpiecznego UN 1203) bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub wymaganej licencji. W podstawie prawnej organ powołał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) zwana dalej w skrócie k.p.a. oraz art. 4 pkt 3, pkt 4, pkt 22, art. 5 ust. 1, art. 87 ust. 1, art. 92a ust. 1, ust. 2 i ust. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1414 ze zm.) l.p. załącznika nr 3, zwana dalej ustawą.
Z ustaleń faktycznych organu I instancji wynika, że kierujący pojazdem ES został przez BS zgłoszony do ubezpieczeń społecznych, jako pracownik dopiero w dniu 6 maja 2013 r. (na podstawie umowy zawartej na okres od 2 do 31 stycznia 2013 r.), a zatem w dniu kontroli nie był jej pracownikiem w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Zgłoszenia tego dokonano dopiero po zawiadomieniu jej o stwierdzeniu naruszenia polegającego na wykonywaniu transportu drogowego bez wymaganej licencji. Ze złożonego przez kierowcę zeznania wnikało ponadto, że umowa o pracę została z nim podpisana dopiero po dniu kontroli. Nie zwracał natomiast uwagi na zawarte w umowie daty, choć data 2 stycznia 2013 r. nie została wpisana przez niego, a co do podpisu na umowie nie był pewien, czy to on go złożył. Ustalono również, że pod koniec 2012 r. ES wykonywał na rzecz BS tożsame przewozy paliwa z rafinerii [..] z [.] niebędąc jej pracownikiem. Wykonywany w dniu 29 stycznia 2013 r. przewóz nie spełniał wymagań do uznania go za niezarobkowy krajowego przewóz drogowego na potrzeby własne, o którym mowa w art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Przewóz ten należało zakwalifikować jako transport drogowy, do wykonywania którego konieczne było posiadanie licencji, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy, której BS nie posiadała.