Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Małgorzata Wolska /spr./ Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik WSA Ewa Partyka Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego -skargę oddala-
Decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. Nr [...] Burmistrz Miasta [...], po rozpoznaniu wniosku A. Z. o przyznanie dodatku mieszkaniowego odmówił wyżej wymienionej przyznania wnioskowanej pomocy.
Organ wskazał, że powierzchnia użytkowa lokalu zajmowanego przez wnioskodawczynię prowadzącą samodzielne gospodarstwo domowe wynosi 47,70m2, podczas gdy powierzchnia normatywna mieszkania dla 1 osoby wynosi 35,00m2. Lokal zajmowany przez wnioskodawczynię przekracza zatem normatywną powierzchnię użytkową lokalu o 36,29%. Z kolei procentowy udział powierzchni pokoi i kuchni (37,95m2), w powierzchni całego lokalu przekracza 60% i wynosi 79,56%.
Odwołanie od tej decyzji złożyła A. Z. wskazując na trudną sytuację życiową i zdrowotną. Podała, że jej dochód stanowią alimenty w wysokości 300 zł miesięcznie, zasądzone w wyroku rozwodowym na jej rzecz. Ich wysokość kształtuje się poniżej progu minimum socjalnego. Odwołująca podkreśliła, że powierzchnia jej lokalu przekracza dopuszczalną powierzchnię zaledwie o 2,20m2. W jej ocenie wydana decyzja jest krzywdząca.
Po rozpoznaniu powyższego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 17 pkt 1 i art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 71, poz. 734 ze zm. - zwana dalej "ustawą"), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
Kolegium stwierdziło, że decyzja organu I instancji oparta jest na prawidłowych ustaleniach faktycznych i odpowiada prawu. Podało, że warunki nabywania dodatków mieszkaniowych i ich wysokość określa ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego nie może przekraczać 35 m2 dla jednej osoby. Jednakże stosownie do st. 5 cyt. przepisu, mimo niespełnienia tego warunku dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż:
1) 30% albo
2) 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60%.
Zatem w przypadku przekroczenia normy powierzchniowej lokalu o dopuszczalne wartości 30% i 50 % dodatek mieszkaniowy nie przysługuje, bez względu na wysokość dochodów gospodarstwa domowego wnioskodawcy.
Organ odwoławczy podał, że A. Z. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe w lokalu mieszkalnym o powierzchni 47,70m2, zatem powierzchnia jej lokalu przekracza normatywną powierzchnię lokalu o 12,70 m2. Dopuszczalne przekroczenie normatywnej powierzchni w sytuacji wnioskodawczyni nie może wynosić więcej niż 30%. Uzyskanie przez nią dodatku mieszkaniowego uwarunkowane jest zajmowaniem lokalu o powierzchni nie większej niż 45,50m2. Kolegium wskazało również, że z uwagi na fakt, że udział powierzchni pokoi i kuchni (37,95m2) w całkowitej powierzchni użytkowej lokalu przekracza 60% (wynosi bowiem 79,56% ogólnej powierzchni) niemożliwym jest przyjęcie zwiększenia normatywnej powierzchni lokalu wnioskodawczyni o 50%. W tak ustalonym stanie faktycznym odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.