Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Elżbieta Mazur-Selwa /spr./ Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 24 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi Gminy Miasto [...] na postanowienie Wojewody z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej Gminy Miasto [...] kwotę 580 zł /słownie: pięćset osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem kontroli jest postanowienie Wojewody z dnia [...] maja 2019 r. nr [...]stwierdzające uchybienie przez Gminę Miasto terminu do wniesienia odwołania od decyzji Starosty z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu nieruchomości.
W podstawie prawnej organ powołał art 123 w zw. z art 134 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej: "K.p.a.").
Z akt sprawy wynika, że Starosta doręczył decyzję Gminie za pomocą środków komunikacji elektronicznej przy pomocy platformy ePUAP. W aktach znajduje się urzędowe poświadczenie przedłożenia decyzji z dnia 19 lutego 2019 r.
Gmina złożyła odwołanie w dniu 13 marca 2019 r. (uzasadnienie postanowienia Wojewody z dnia 6 maja 2019 r.) wskazując, że decyzja została doręczona w dniu 5 marca 2019 r.
Wojewoda jako termin doręczenia uznał dzień 19 lutego 2019 r. i od tego terminu rozpoczął liczenie 14 dniowego terminu do złożenia odwołania, który według tych obliczeń upłynął w dniu 5 marca 2019 r.
W skardze na powyższe postanowienie Gmina wniosła o stwierdzenie jego nieważności oraz zasądzenie kosztów postępowania. Jako podstawę prawną wskazała art 46 § 5 i 6 K.p.a., § 14, 15 i 16 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 września 2011 r. w sprawie sporządzania i doręczania dokumentów elektronicznych oraz udostępniania formularzy, wzorów, kopii dokumentów elektronicznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 180 ). W uzasadnieniu skargi zrzuciła, że podstawą ustalania zachowania terminu do wniesienia odwołania za pomocą środków elektronicznych jest data poświadczenia doręczenia, a nie jak przyjął organ data poświadczenia przedłożenia dokumentu.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje;
Skarga jest zasadna.
Spór w sprawie sprowadza się do ustalenia daty, w której doręczono skarżącej decyzję organu I instancji i od której należy liczyć termin do wniesienia odwołania (art. 129 § 1 i 2 K.p.a.).
Przypomnienia wymaga, że zgodnie z art. 46 § 1 K.p.a. odbierający pismo potwierdza doręczenie mu pisma swoim podpisem ze wskazaniem daty doręczenia. W art. 46 § 3 K.p.a. wskazano, że w przypadku doręczenia pisma za pomocą środków komunikacji elektronicznej doręczenie jest skuteczne, jeżeli adresat potwierdzi odbiór pisma w sposób, o którym mowa w § 4 pkt 3. Zgodnie z § 4 pkt 3 K.p.a. w celu doręczenia pisma w formie dokumentu elektronicznego organ administracji publicznej przesyła na adres elektroniczny adresata zawiadomienie zawierające pouczenie dotyczące sposobu odbioru pisma, a w szczególności sposobu identyfikacji pod wskazanym adresem elektronicznym w systemie teleinformatycznym organu administracji publicznej, oraz informację o wymogu podpisania urzędowego poświadczenia odbioru w określony sposób. Sposób podpisania tego rodzaju dokumentu został określony w art. 20a ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2019 r., poz. 700 - dalej: ustawa o informatyzacji. Zgodnie z art. 46 § 9 K.p.a., warunki techniczne i organizacyjne doręczenia pisma w formie dokumentu elektronicznego określają przepisy ustawy, o której mowa w § 4 pkt 3. Natomiast § 10 tego przepisu stanowi, że doręczenie pisma w formie dokumentu elektronicznego do podmiotu publicznego w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w § 4 pkt 3, następuje przez elektroniczną skrzynkę podawczą tego podmiotu, w sposób określony w tej ustawie. W powyższych przepisach odesłanie do ustawy, o której mowa w § 4 pkt 3 jest odesłaniem nieprawidłowym, gdyż w obecnym brzmieniu art. 46 § 4 pkt 3 K.p.a. nie nawiązuje do żadnej ustawy. Stanowi jedynie "o wymogu podpisania urzędowego poświadczenia odbioru w określony sposób". Przepis ten został zmieniony przez art. 50 pkt 2 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1579). W poprzednim brzmieniu stanowił on o "wymogu podpisania urzędowego poświadczenia odbioru w sposób wskazany w art. 20a ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne". Zmiana art. 46 § 4 pkt 3 K.p.a. nie spowodowała jednoczesnej zmiany art. 46 § 9 i 10 K.p.a., jednak to niedopatrzenie ustawodawcy nie powinno budzić wątpliwości co do prawidłowego zastosowania tych przepisów. Oznacza to, że art. 46 § 9 i 10 K.p.a. odsyłają niewątpliwie do zasad określonych w ustawie o informatyzacji. Ustawa o informatyzacji określa zasady wymiany informacji drogą elektroniczną, w tym dokumentów, pomiędzy podmiotami publicznymi. Powyższa ustawa wraz z wydanym na jej podstawie rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 września 2011 r. w sprawie sporządzania i doręczania dokumentów elektronicznych oraz udostępniania formularzy, wzorów i kopii dokumentów elektronicznych określa zasady doręczania dokumentów elektronicznych za pośrednictwem platformy e-PUAP.