Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S NSA Jerzy Solarski po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2010 r., w postępowaniu uproszczonym, na posiedzeniu niejawnym skargi J. U. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2010 r., nr [...]; II. zasądza od Wojewody [...] na rzecz J. U. kwotę 200 złotych /dwieście/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; II. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Przedmiotem skargi J. U. jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżona decyzja została skierowana m.in. do osoby, która w dniu orzekania przez organ już nie żyła, bowiem wydano ją w dniu [...] czerwca 2010 r., natomiast jej adresat - J. J. zmarł 26 stycznia 2007 r. (akt zgonu USC w [...] z dnia [...] września 2010 r., nr [...]). Podobnie, decyzja organu I instancji (z dnia [...] lutego 2010 r.) została skierowana do nieżyjącego w dniu jej wydawania J. J. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że postępowanie poprzedzające wydanie decyzji skierowanej od osoby nieżyjącej jest obarczone wadą uzasadniającą wznowienie postępowania, określoną w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Rolą organu bowiem było ustalenie następców prawnych zmarłej osoby, a następnie zapewnienie im czynnego udziału w postępowaniu i doręczenie decyzji (zob. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 grudnia 2009 r., II SA/Gd 195/09, "Wspólnota" 2010, nr 6, s. 26.).
Decyzje organów zostały zatem wydane z pominięciem stron (następców prawnych zmarłej osoby), co obliguje Sąd do uchylenia decyzji organów obydwu instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.).
Warto również podkreślić, że skierowanie decyzji do osoby nieżyjącej może być kwalifikowane jako rażące naruszenie prawa i stanowić podstawę nieważności decyzji, na co wskazuje orzecznictwo sądowe (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 września 2009 r., I SA/Wa 565/09, CBOIS). WSA końcowo jednak skłania się do stanowiska, o potrzebie powtórnego przeprowadzenia postępowania i zapewnienia udziału w postępowaniu następcom prawnym nieżyjącej strony.
Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 119 pkt 1, art. 120, art. 135 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a orzekł jak w sentencji.