Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Paweł Zaborniak Sędziowie WSA Ewa Partyka /spr./ WSA Elżbieta Mazur - Selwa Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2016 r. sprawy ze skargi P. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności wypłaconych tytułem świadczeń z funduszu alimentacyjnego -skargę oddala-
Podaniem z dnia 23 maja 2014 r. PR zwrócił się do Wójta Gminy [.] o umorzenie w całości zadłużenia alimentacyjnego wraz z odsetkami, gdyż przebywa w zakładzie karnym, nie pracuje i nie ma środków na spłatę zadłużenia.
Decyzją z dnia [.] lutego 2015 r. Wójt odmówił PR umorzenia zaległości, jednak na skutek uwzględnienia odwołania strony decyzją z dnia [.] kwietnia 2015 r. nr SKO [.] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [.] uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania w celu dokładniejszego ustalenia sytuacji materialnej wnioskodawcy oraz rzeczywistej kwoty zadłużenia.
W ponownie prowadzonym postępowaniu decyzją z dnia [.] maja 2015 r. nr [.], Wójt Gminy [.] odmówił PR umorzenia zaległości w łącznej kwocie 10 261,85 zł z tytułu świadczeń wypłaconych osobie uprawnionej z funduszu alimentacyjnego (6 000 zł wypłaconych świadczeń alimentacyjnych oraz odsetek wynoszących 4 261,85 zł) na podstawie decyzji z dnia 17 października 2008 r. i z dnia 20 października 2009 r.
Z ustaleń faktycznych organu wynika, że PR od 2008 r. odbywa karę pozbawienia wolności z przewidywanym terminem jej zakończenia w dniu 2 sierpnia 2020 r. W zakładzie karnym nie podejmuje pracy. W okresie od 12 września 2013 r. do 11 grudnia 2014 r. otrzymał pomoc pieniężną z zewnątrz w łącznej kwocie 1390 zł, z czego do swojej dyspozycji miał połowę tej kwoty i pomimo tego nie spłacał posiadanego zadłużenia, chociaż ma zapewnione wyżywienie, środki czystości i ubranie przez zakład karny. Przesłuchiwany w charakterze świadka ojciec strony oświadczył, że przesyła synowi miesięcznie po 100 zł. Jednak również i z tej kwoty nie reguluje swojego zadłużenia. Na dzień 24 kwietnia 2015 r. posiadał do swojej dyspozycji 57,17 zł. Z kolei akumulacja środków gromadzonych w zakładzie karnym, które zostaną wypłacone stronie w dniu zwolnienia z zakładu wynosi 2 434,50 zł. Ma więc częściową możliwość spłaty zadłużenia, a przyznanie ulgi w postaci umorzenia zadłużenia powinno być wyjątkowe w sytuacji, gdy niemożność wywiązania się z obowiązku uregulowania danej należności jest w pełni niezależna od zobowiązanego. Do okoliczności takich nie należy jednak pobyt w zakładzie karnym. Nie zaistniały zatem przesłanki stypizowane w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 z późn. zm.) dalej zwanej: "Ualim".
W odwołaniu od powyższej decyzji PR zakwestionował wysokość obciążających go należności. Oświadczył, że chciałby opuścić zakład karny i ułożyć sobie życie, jednak decyzja w tym zakresie nie należy do niego, lecz Sądu. Jeżeli chodzi zaś o otrzymywaną pomoc pieniężną od rodziny to część tych środków, zgodnie z przepisami Kodeksu karnego wykonawczego, gromadzona jest na czas opuszczenia zakładu karnego i nie podlega egzekucji. Nie służą one spłacie zadłużenia, lecz na pokrycie kosztów utrzymania po opuszczeniu zakładu karnego. Pozostałą część przeznaczał na zakup kart do telefonu, znaczki pocztowe, najpotrzebniejszych przyborów toaletowych. Nie posiada zatem dochodów, a jego sytuacja materialna jest zła.