7 lit. a Statutu Miejskiej Jednostki Obsługi Gospodarczej odpowiada znaczeniowo uprzednio obowiązującemu przepisowi § 2 ust. 2 pkt 7 Statutu, określonego uchwałą z dnia 4 listopada 2010 r., czyli sprzed jego nowelizacji, który wprost uprawniał wskazaną jednostkę do pobierania należnych opłat za parkowanie. W tej sytuacji nadal aktualny pozostaje zarzut uprzednio podniesiony w skardze z dnia [...] r., dotyczący naruszenia zasady legalizmu oraz bezprawnego przeniesienia na Miejską Jednostkę Obsługi Gospodarczej kompetencji przyznanych przez ustawę o drogach publicznych - zarządowi drogi.
Ponadto, Rzecznik stwierdził, powołując się na art. 8 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i stanowisko wyrażone w doktrynie, że w myśl ww. przepisu, Rzecznik Praw Obywatelskich może wnieść skargę do sądu administracyjnego, jeżeli według jego oceny wymaga tego ochrona praworządności lub praw człowieka i obywatela. Decyzja o udziale w postępowaniu sądowoadministracyjnym należy wyłącznie do oceny Rzecznika, a jej słuszność nie podlega ocenie sądu administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta [...] wniosła o jej oddalenie, jako bezprzedmiotowej, a ponadto wniesionej przez organ nieuprawniony.
Rada Miasta [...] przedstawiła okoliczności związane z następującymi po sobie uchwałami w sprawie tworzenia i funkcjonowania różnych jednostek organizacyjnych, tj. zakładu budżetowego Zarząd Dróg i Transportu Miejskiego w [...], Miejskiego Zakładu Obsługi Gospodarczej w [...] oraz jednostki budżetowej pod nazwą "Miejska Jednostka Obsługi Gospodarczej" w [...]. Ostatecznie organ wskazał, że w dniu 25 lipca 2011 r. Rada Miasta Szczecin podjęła uchwałę Nr X/191/11 zmieniającą uchwałę w sprawie utworzenia jednostki budżetowej pod nazwą Miejska Jednostka Obsługi Gospodarczej w Szczecinie, a na mocy uchwały Nr X/192/11 utworzono jednoosobową Spółkę Gminy Miasto Szczecin pod nazwą "Nieruchomości i Opłaty Lokalne" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Szczecinie, której przedmiotem działalności stała się, m.in., obsługa zadań związanych z prowadzeniem Strefy Płatnego Parkowania. Zniesiony zatem został kwestionowany w skardze zapis § 2 ust. 2 pkt 7 uchwały.
Rada Miasta podważyła jednocześnie uprawnienie Rzecznika Praw Obywatelskich do wniesienia skargi podnosząc, że Rzecznik nie wskazał na naruszenie przedmiotową uchwałą praw i wolności obywatelskich.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Jedną z podstawowych kwestii, która wymaga zbadania przez Sąd przed przystąpieniem do merytorycznej oceny zasadności skargi, jest ustalenie, czy została ona wniesiona przez podmiot uprawniony. W rozpoznawanej sprawie okoliczność ta została nadto podniesiona przez Radę Miasta [...], która uznała, że Rzecznik Prawa Obywatelskich nie był uprawniony w tej sprawie do wniesienia skargi.
Zgodnie z art. 208 Konstytucji RP, Rzecznik Praw Obywatelskich stoi na straży wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji oraz w innych aktach normatywnych. Zakres i sposób działania Rzecznika Praw Obywatelskich określa ustawa. Art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich (j.t. Dz. U. z 2001 r. Nr 14, poz. 147 ze zm.) stanowi, że Rzecznik Praw Obywatelskich (...) stoi na straży wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innych aktach normatywnych, w tym również na straży realizacji zasady równego traktowania. W sprawach o ochronę wolności i praw człowieka i obywatela Rzecznik bada, czy wskutek działania lub zaniechania organów, organizacji i instytucji, obowiązanych do przestrzegania i realizacji tych wolności i praw, nie nastąpiło naruszenie prawa, a także zasad współżycia i sprawiedliwości społecznej (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).