Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędziowie Asesor WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Asesor WSA Joanna Wojciechowska (spr.), Protokolant Agata Banc, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2006 r. sprawy ze skargi Z. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w zw. z art. 16 ust. 3 ustawy z dnia [...] r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 z poź. zm.), po rozpatrzeniu odwołania Z. D. od decyzji Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia r. znak: [...], odmawiającej przyznania wyżej wymienionej zasiłku pielęgnacyjnego, orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji organu pierwszej instancji.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zasiłek pielęgnacyjny przysługuje osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia.
Kolegium wskazało, że orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w [...] z dnia [...] r. stwierdzono u Z. D. umiarkowany stopień niepełnosprawności, wskazując że sama niepełnosprawność u wyżej wymienionej istnieje od [...] r. Powyższe dowodzi, iż niepełnosprawność u wnioskodawczyni powstała w wieku 49 lat, a tym samym brak jest podstaw do przyznania jej zasiłku pielęgnacyjnego zgodnie z ww. ustawą. Postępowanie administracyjne prowadzone przez organ I instancji było prawidłowe.
Z. D. złożyła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...], w której wniosła o uchylenie zarówno decyzji ostatecznej, jak i decyzji organu pierwszej instancji.
Skarżąca podniosła, że organy administracyjne błędnie zastosowały przepisy ustawy 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych i wskazała, iż w podobnej sprawie, pani W. przyznano tenże zasiłek.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], w odpowiedzi na skargę, wniosło o jej oddalenie, nie znajdując podstaw do zmiany swojego stanowiska zaprezentowanego w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w z w a ż y ł, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) Sąd dokonuje kontroli zgodności ostatecznych decyzji administracyjnych z prawem.
Skarga nie jest zasadna.
Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255), którą, wbrew twierdzeniu skarżącej, prawidłowo zastosowały organy w niniejszej sprawie, "zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:
1) niepełnosprawnemu dziecku;
2) osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
3) osobie, która ukończyła 75 lat".
Ponadto, jak stanowi ust. 3 ww. art. 16 "zasiłek pielęgnacyjny przysługuje także osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia."
Z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, załączonego przez skarżącą do wniosku o ustalenie uprawnień do zasiłku pielęgnacyjnego, wynika, że zaliczono ją do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (pkt 1 orzeczenia) i jednocześnie ustalono, iż niepełnosprawność istnieje [...] r. (pkt 5 orzeczenia).
Z. D. urodziła się [...] r., a zatem w [...] r. skarżąca miała ukończone [...] lat.
Tym samym, w świetle przepisu art. 16 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, uznać należy za prawidłowe stanowisko zarówno organu pierwszej instancji, jaki i Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], że skarżąca nie spełnia warunków do przyznania zasiłku pielęgnacyjnego albowiem umiarkowany stopień niepełnosprawności, do którego ją zaliczono, powstał po ukończeniu przez nią 21 lat.
Przyznanie przez organy administracji innym osobom zasiłku pielęgnacyjnego z ustawy o świadczeniach rodzinnych nie świadczy o zasadności stanowiska skarżącej i nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia jej sprawy.
Mając na uwadze powyższe rozważania, Wojewódzki Sąd Administracyjny na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi / Dz. U. Nr 153, poz.1270 z póź. zm. / orzekł jak w sentencji.