Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Protokolant sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 maja 2014 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia uchyla zaskarżoną decyzję.
Prezydent Miasta, decyzją z dnia [...], nr [...], powołując się na art. 9a, art. 15, art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 ze zm.), art. 30 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 8 i ust. 9 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), ustalił wysokość nienależnie pobranej przez A.M. (noszącej wcześniej nazwisko M.) zaliczki alimentacyjnej przyznanej decyzją z dnia [...], zmienionej decyzją z dnia [...] za okres [...] w łącznej wysokości [...] zł, w tym należność główna [...] zł i odsetki wynoszące na dzień [...] - [...] zł.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że A.M. przyznano zaliczkę alimentacyjną na K.K. w wysokości [...] zł miesięcznie na okres [...]. W dniu [...] organ uzyskał informację z Sądu Okręgowego, że A.M. otrzymała zaległości alimentacyjne. Wpłaty dokonała norweska instytucja. W dniu [...] K.K. oświadczył, że otrzymał w kwietniu, maju i czerwcu 2012 r. odpowiednio kwoty [...]. Z pisma z Sądu Okręgowego wynika, że płatności te stanowiły zaległe alimenty na dziecko od [...] do [...].
Następnie organ przytoczył treść art. 15 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych i zaliczce alimentacyjnej, według którego, osoba, która pobrała nienależnie zaliczkę jest zobowiązana do jej zwrotu. Dalej wskazał na treść art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który stanowi, że za nienależnie pobrane świadczenia rodzinne uważa się świadczenia rodzinne wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń rodzinnych albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca te świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania. Organ I instancji skonstatował, że skoro w okresie [...] A.M. pobierała zaliczkę alimentacyjną na K.K. oraz w okresie [...] otrzymała od dłużnika alimentacyjnego zaległe alimenty za ww. okres, zatem zaliczka alimentacyjna pobrana od [...] do [...] jest świadczeniem nienależnie pobranym i podlega zwrotowi.
A.M. złożyła od tej decyzji odwołanie zarzucając jej:
- rażące naruszenie art. 30 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 8 i ust. 9 ustawy o świadczeniach rodzinnych w zw. z art. 18 ust. 2 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej w zw. z art. 42 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, poprzez błędną wykładnię pojęcia świadczenia nienależnie pobranego i w efekcie wydanie decyzji bez podstawy prawnej,
- bezprawne pozbawienie K.K. prawa słusznie nabytego w postaci prawa do zaliczki alimentacyjnej za okres [...] mimo, że pierwotnie prawo to przyznano stronie prawidłowo i nie wyszły na jaw żadne nowe okoliczności dotyczące sytuacji strony w okresie pobierania spornego świadczenia, a więc w latach 2007-2008.
Odwołująca się wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji, ewentualnie jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania.
W wyniku złożonego odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) oraz art. 42 w zw. z art. 2 pkt 7 lit. d ustawy z dnia 76 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r., Nr 1, poz. 7), decyzją z dnia [...], nr [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.