Organ I instancji nie zgodził się z twierdzeniem R. O., że wybudowane (ustawione) przez niego domki holenderskie to jedynie eksponaty wystawowe, na ustawienie których nie jest wymagane pozwolenie na budowę ani ich zgłoszenie. Stwierdził, że wprawdzie art. 29 ust. 1 pkt 25 ustawy Prawo budowlane określa, że budowa tymczasowych obiektów budowlanych, stanowiących wyłącznie eksponaty wystawowe, nie spełniających jakichkolwiek funkcji użytkowych, nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę ani zgłoszenia właściwemu organowi, jednakże teren, na którym takie obiekty są gromadzone winien być przeznaczony na taki cel, co w zaistniałym przypadku nie miało miejsca. Organ dodał, że w przypadku wybudowania obiektu budowlanego bez wymaganego pozwolenia, stosuje się art. 48 ustawy Prawo budowlane, w tym ust. 2 i 3 ww. artykułu.
R. O., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, złożył zażalenie na ww. postanowienie PINB we G..
Kwestionowanemu postanowieniu zarzucił rażące naruszenie:
- art. 3 pkt 1 i 5 ustawy Prawo budowlane, przez błędną wykładnię i uznanie ruchomości w postaci mobilnych przyczep w rozumieniu Prawa o ruchu drogowym, nie wyposażonych w żadne instalacje zapewniające możliwość ich użytkowania, żadne przyłącza jakichkolwiek mediów, za obiekty budowlane w rozumieniu ww. przepisów ustawy Prawo budowlane, podczas gdy przyczepy nie podlegają reżimowi Prawa budowlanego, nie zostały wzniesione z użyciem materiałów budowlanych, nie są wyposażone w żadne instalacje zapewniające możliwość ich użytkowania, żadne przyłącza, wystawione zostały na nieruchomości wyłącznie jako eksponat/przedmiot sprzedaży i podlegają regulacjom ustawy Prawo o ruchu drogowym;
- art. 2 pkt 50 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, przez jego niezastosowanie i pominięcie okoliczności, że "domki holenderskie" są przyczepami w rozumieniu ww. przepisu, a nie obiektami budowlanymi w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego;
- art. 48 ust. 2 w zw. z art. 28 i art. 29 ust. 1 pkt 1a, 2a, 25 ustawy Prawo budowlane, przez ich błędne błędną wykładnię i zastosowanie w stosunku do rzeczy ruchomych (przyczep w rozumieniu Prawa o ruchu drogowym, nie wyposażonych w żadne instalacje umożliwiające korzystanie z nich), które nie są obiektami budowlanymi w rozumieniu art. 3 pkt 1 i 5 ustawy Prawo budowlane i w konsekwencji nie podlegają reżimowi tej ostatniej ustawy, a ponadto nawet gdyby uznać, że ww. domki podlegają reżimowi Prawa budowlanego, to błędne uznanie, że wymagały one pozwolenia na budowę.
Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 k.p.a., art. 83 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej w skrócie: "ZWINB w S.") utrzymał w mocy postanowienie PINB w G. z dnia [...] r.
W uzasadnieniu postanowienia organ II instancji stwierdził, że przedmiotowych obiektów budowlanych, wybudowanych bez dokonania zgłoszenia ich budowy jako obiektów budowlanych tymczasowych, nie można uznać za obiekty tymczasowe należące do pierwszej kategorii takich obiektów, wyróżnionych w art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane. Obiekty objęte postępowaniem są nietrwale związane z gruntem (co jednoznacznie wynika z akt I instancji), co oznacza, że stanowią tymczasowe obiekty budowlane opisane w art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane, jako drugi rodzaj takich obiektów, tj. obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przykrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe, których budowa nie została wymieniona w art. 29 w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, zwolnionych z uzyskania pozwolenia na budowę i wymagających zgłoszenia właściwemu organowi.