II OSK 306/06).
Działania strony skarżącej związane ze zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego (fermy hodowlanej) prowadzące do opisanych wyżej skutków, bez uzyskania stosownego pozwolenia stanowiły samowolę budowlaną w rozumieniu art. 71 ust. 3 Prawa budowlanego w brzmieniu z przed noweli z dnia 16 kwietnia 2004 r. Likwidacja tej samowoli nakazywała zastosować powołany przepis i odpowiednio art. 50 i 51 Prawa budowlanego. Należy zaznaczyć, że przepisy te ustawodawca nakazuje zastosować "odpowiednio", co oznacza, iż nie stosuje się ich "wprost", a więc z uwzględnieniem specyfiki danej sprawy, co należy odnieść także do skutków prawnych w postaci nakazu zaniechania użytkowania. Organ mógł więc wydać rozstrzygnięcie nakazujące zaniechanie użytkowania przedmiotowej fermy hodowlanej.
Odnosząc się do pozostałych zarzutów należy stwierdzić, że uzyskanie przez stronę pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie hodowli świń oraz zwiększenia areału gruntów w celu zagospodarowania nawozu naturalnego ma istotne znaczenie dla zachowania przez stronę norm ochrony środowiska, nie przesądza jednak tego, że nie została dokonana zmiana warunków ochrony środowiska w rozumieniu art. 71 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. Zmiana warunków ochrony środowiska w rozumieniu tego przepisu, spowodowana znaczną intensywnością produkcji hodowlanej, świadcząca o zmianie sposobu obiektu budowlanego, może bowiem mieścić się w granicach norm ochrony środowiska określonych w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. Nr 62, poz. 627 ze zm.) oraz w przepisach szczególnych. Takie też stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny (zob. wyrok NSA z 8 II 2007 r., II OSK 306/06).
Natomiast w kwestii nieotrzymania przez Starostę Powiatowego w K. pisma strony z dnia 10 stycznia 2001 r. zawierającego zgłoszenie zamiaru wykonania robót budowlanych należy stwierdzić, że prawidłowo przeprowadzono postępowanie dowodowe i przyjęto, iż fakt sporządzenia przez stronę takiego pisma nie jest równoznaczny z jego wysłaniem i doręczeniem organowi.
Zarzut strony dotyczący informowania władz gminy o zamiarze prowadzenia hodowli w większym rozmiarze nie ma dla sprawy żadnego znaczenia, ponieważ tylko formalne wystąpienie w kwestii zamiaru zmiany sposobu użytkowania mogło wywrzeć skutki prawne.
Nie ma też podstaw do przyjęcia, że zastosowane w sprawie przepisy powodują naruszenie zasady proporcjonalności, o której mowa w art. 64 Konstytucji RP. Przepisy Prawa budowlanego mają skutecznie przeciwdziałać samowoli budowlanej i stosowanie ich nie może być uznane za naruszające przepisy ustawy zasadniczej. Rozstrzygnięcie organów nadzoru budowlanego nie zmierza bowiem do pozbawienia inwestora możliwości prowadzenia działalności gospodarczej, lecz nakazuję prowadzić ją w ramach obowiązującego porządku prawnego.
W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 151 P.p.s.a orzekł jak w sentencji.