Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 maja 2013 r. sprawy ze skargi Spółki A. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów i wynagrodzenia za dozór pojazdów I. uchyla zaskarżone postanowienie, II. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia niniejszego wyroku, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz Spółki A. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia [...] wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz.1071 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a." oraz art. 130a ust.10f ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., nr 108, poz. 908 ze zm.) i art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia R. na postanowienie Prezydenta Miasta z dnia [...] w sprawie zwrotu kosztów i wynagrodzenia za dozór pojazdów - uchyliło zaskarżone postanowienie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o zwrocie koniecznych wydatków związanych z dozorem pojazdów i w tym zakresie umorzyło postępowanie pierwszej instancji, a w pozostałej części zaskarżone postanowienie utrzymało w mocy.
Powyższe postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Postanowieniem z dnia [...]r. Prezydent Miasta po rozpatrzeniu wniosków R.z dnia [...]r. przyznał R. zwrot koniecznych wydatków związanych z dozorem i wynagrodzenie za dozór [...] niżej wymienionych pojazdów, w łącznej kwocie [...] zł, tj. za [...] dni dozoru po stawce [...]zł brutto (liczonej do dnia [...]r.) oraz [...]zł brutto (liczonej od dnia [...]r.):
- [...]o numerze rejestracyjnym [...]za okres od dnia [...]r. do dnia [...]., tj. [...];
- [...]o numerze rejestracyjnym [...]za okres od dnia [...]r. do dnia [...]r., tj. [...];
- [...]o numerze rejestracyjnym [...]za okres od dnia [...]r. do dnia [...]r., tj. [...];
- [...] o numerze rejestracyjnym [...] za okres od dnia [...]r. do dnia [...]r., tj. [...];
- [...] o numerze rejestracyjnym [...] za okres od dnia [...]r. do dnia [...]r., tj. [...];
- [...] o numerze rejestracyjnym [...] za okres od dnia [...]r. do dnia [...]r., tj. [...];
Jednocześnie Prezydent Miasta odmówił zwrotu kosztów wynagrodzenia po stawce wskazanej przez stronę w wysokości przewyższającej kwotę [...] zł brutto (za okres do [...]r.) oraz przewyższającej kwotę [...]zł brutto (za okres po [...]za każdą dobę dozoru nad pojazdami.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniosła Spółka R. Zdaniem Spółki zaskarżone postanowienie rozstrzyga kwestie nie objęte jej wnioskami, bowiem dotyczyły one jedynie przyznania wynagrodzenia za dozór i nie obejmowały zwrotu koniecznych wydatków. Skoro zwrot koniecznych wydatków następuje na wniosek przechowującego brak było podstaw do prowadzenia w tym zakresie postępowania i rozstrzygania. Ponadto, w ocenie strony, organ I instancji powinien był uwzględnić okoliczność, że wyznaczenie jej do przechowania pojazdów usuniętych z drogi nastąpiło w wyniku przeprowadzonego postępowania administracyjnego przez organ - Prezydent Miasta ogłosił konkurs na świadczenie tych usług. Integralną częścią oferty Spółki był cennik na usługi przechowania pojazdów, który organ zaakceptował.
Spółka podniosła, że skoro ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie określa zasad ustalania wynagrodzenia dla dozorcy w orzecznictwie sądowym przyjęto, że organ powinien posiłkować się art. 836 K.c., zgodnie z którym jeżeli wysokość wynagrodzenia nie została określona w umowie lub taryfie przechowawcy należy się wynagrodzenie przyjęte w danych stosunkach. W ocenie skarżącej Spółki, skoro wynagrodzenie zostało określone w cenniku zaakceptowanym przez organ, ustalenie wysokości wynagrodzenia poprzez porównanie z innymi przedsiębiorcami jest bezzasadne. Niezależnie od tego Spółka podniosła, że zastosowana przez organ I instancji metoda porównawcza narusza prawo, bowiem przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach. Porównanie dokonane przez organ I instancji nie spełnia tego wymogu.