Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Protokolant Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 września 2012 r. sprawy ze skargi E. R.-B. i A. B. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. oddala skargę
Starosta decyzją z dnia [...]wydaną na podstawie art. 124 ust. 1 - 7 i art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz.651 z późn. zm.) oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (K.p.a.) ograniczył sposób korzystania z części nieruchomości zabudowanej, oznaczonej numerem działki [...]ha położonej w obrębie ewidencyjnym [...], stanowiącej własność A. B. i E. R., poprzez udzielenie Spółce z o.o. zezwolenia na założenie i przeprowadzenie napowietrznej dwutorowej linii elektroenergetycznej 110kV relacji [...], polegające na podwieszeniu przewodów, wybudowaniu na nieruchomości słupa, a także na funkcjonowaniu linii po wybudowaniu. Ponadto organ stwierdził, że ograniczenie to dotyczy części nieruchomości w granicach linii rozgraniczających inwestycję tj. 2x10 m o pow. odpowiednio 2.015 m2 i obejmuje w szczególności prawo wstępu na nieruchomość w celu wykonania prac budowlano-montażowych związanych z budową w/w linii oraz czynności związanych z konserwacją, usuwaniem awarii i eksploatacją linii elektroenergetycznej.
Uzasadniając swoje stanowisko organ podał, że z załączonych do wniosku dokumentów wynika, iż strony nie doszły w toku rokowań do porozumienia w kwestii odszkodowania z tytułu udostępnienia nieruchomości w celu realizacji planowanej inwestycji bądź ustanowienia służebności, co przesądza o spełnieniu przesłanki braku zgody na wykonanie prac związanych z budową napowietrznej dwutorowej linii elektrycznoenergetycznej.
Wyjaśniając zasadność szczegółów ograniczenia sposobu korzystania z ww. nieruchomości Starosta stwierdził, że planowana inwestycja została zaprojektowana zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami oraz założeniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego 4 grudnia 2003 r. Uchwałą Rady Miejskiej w sprawie uchwalenia zmiany w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy.
.
W odwołaniu od ww. decyzji A. B. i E. R. zarzucili naruszenie art. 6, art.7, art. 77, art. 107 K.p.a., art. 64 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 112 ust. 3, art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami .
Zdaniem skarżących, decyzja powinna zostać uchylona, gdyż inwestor nie spełnił podstawowego warunku jakim było przeprowadzenie negocjacji jak i nie przedstawił alternatywnych możliwości przeprowadzenia projektowanej linii energetycznej, dopuszczonych przez studium zagospodarowania przestrzennego oraz nie przedłożył projektu budowlanego. Nadto, skarżący podnieśli, iż organ nie wskazał podstawowych parametrów inwestycji oraz pominął okoliczność niezgodności planowanego przedsięwzięcia z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak i braku umocowania pracownika do wydania decyzji. Nie przeprowadził również w sposób prawidłowy postępowania dowodowego, albowiem pominął dowody zgromadzone w postępowaniu prowadzonym przez RDOŚ w sprawie środowiskowych uwarunkowań planowanej inwestycji. Według skarżących wydanie decyzji w niniejszej sprawie jest uzależnione od decyzji RDOŚ.