Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Zachodniopomorskiego w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Dyrektora Zarządu Dróg Miejskich w Koszalinie
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski,, Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi Rady Miejskiej w Koszalinie na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 30 kwietnia 2012 r. nr NK-4.4131.160.2012.BB w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Dyrektora Zarządu Dróg Miejskich w Koszalinie I. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, II. stwierdza, że rozstrzygniecie nadzorcze nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...], wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591ze zm.), stwierdził nieważność uchwały Nr XIX/268/2012 Rady Miasta Koszalin z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Dyrektora Zarządu Dróg Miejskich.

Organ ustalił, iż w dniu [...]. Rada Miasta, działając na podstawie art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.", oraz § 66 ust. 1 i 2 uchwały Nr V/44/2003 Rady Miasta Koszalin z dnia 20 lutego 2003 r. Statut Miasta Koszalina (Dz. Urz. Woj. Zacho. Nr 25, poz. 347 ze zm.), podjęła uchwałę Nr XIX/268/2012 w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Dyrektora Zarządu Dróg Miejskich. Na mocy przedmiotowej uchwały Rada odrzuciła skargę złożoną w dniu [...]. przez radcę prawnego M. F., działającego w imieniu współwłaścicieli budynku położonego przy ulicy [...].

W ocenie organu nadzoru, Rada Miasta podejmując przedmiotową uchwałę w sposób istotny naruszyła obowiązujący porządek prawny. Organ stwierdził, że stosownie do art. 228 K.p.a. skargi składa się do organów właściwych do ich rozpatrzenia. Zgodnie zaś z art. 229 pkt 3, jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg - organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej - jest rada gminy. Podkreślił, że art. 229 K.p.a. nie określa właściwości w sposób opisowy stwierdzając, iż właściwymi są organy np. nadzorcze wyższego stopnia, czy sprawujące zwierzchnictwo służbowe (z wyjątkiem pkt 7 i 9), lecz wyraźnie organy te wymienia. Należy z tego wyciągnąć wniosek, że przepisy szczególne powinny w ten sam sposób wskazywać organy, jeżeli ich założeniem jest, że wymienione w art. 229 K.p.a. nie mają mieć właściwości do rozpoznawania skarg z tego działu (tak: w wyroku NSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2006 r. sygn.akt: I OSK 1593/06).

Organ, który otrzymuje skargę bada, czy jest właściwy do jej rozpatrzenia i w razie uznania swej niewłaściwości obowiązany jest niezwłocznie przekazać ją właściwemu organowi albo wskazać skarżącemu właściwy organ (art. 231 K.p.a.).

Z kolei, w razie uznania, że organ który otrzymał skargę jest właściwy do jej rozpatrzenia, powinien on załatwić skargę bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca (zgodnie z art. 237 § 1 K.p.a.). Organ może załatwić skargę w dwojaki sposób, tj. może uznać skargę za zasadną, bądź może uznać ją za nieuzasadnioną - co stanowi o odmownym załatwieniu skargi. Odmowne załatwienie oznacza zarówno zwrot skargi, gdy została ona wniesiona do organu niewłaściwego, a organu właściwego nie można ustalić na podstawie treści skargi, jej odrzucenie, gdy brak przesłanek do wszczęcia postępowania w sprawie, na przykład treść skargi wykracza poza jej zakres, skarżący nie ma zdolności do jej wniesienia, skarga nie stanowi wyrazu określonego interesu, w tej samej sprawie toczy się postępowanie przed innym organem, jak i oddalenie skargi z powodu jej bezzasadności, a także pozostawienie jej bez rozpoznania (gdy nie czyni zadość wymogom formalnym) - tak: Małgorzata Jaśkowska w Komentarzu do art. 238 Kodeksu postępowania administracyjnego, Komentarze Lexa.

Strona 1/7