Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Tomaszewska Asesor WSA Joanna Wojciechowska /spr/ Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Frej po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2006r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze z dnia [....] Nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego I. u c h y l a zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] Nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w dniu [...] decyzją nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego / Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z póź. zm./, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 oraz art. 6 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych / Dz. U. Nr 71, poz. 734 z póź. zm./ po rozpatrzeniu odwołania J. W. od decyzji Prezydenta Miasta nr [...] z dnia [...] w przedmiocie przyznania dodatku mieszkaniowego.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że organ I instancji przyznał J. W. dodatek mieszkaniowy na okres od [...] do [...] w wysokości [...] zł. Wnioskodawca spełnia kryteria dochodowe określone art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 i art. 6 ust. 2 ustawy o dodatkach mieszkaniowych.
Kolegium podało, że podstawą obliczenia ww. dodatku stanowią zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych / Dz. U. Nr 156, poz. 1817/ następujące rodzaje wydatków : opłaty za energię cieplną, wodę, odbiór nieczystości stałych i płynnych oraz koszty eksploatacji i remontów. W oparciu o § 2 ust. 2 powyższego rozporządzenia do podstawy obliczenia tegoż dodatku przyjmuje się wskazane wydatki w wysokości 90% naliczonych i ponoszonych wydatków.
Sposób wyliczenia należnego J. W. dodatku mieszkaniowego zawarty został przez organ II instancji w załączniku do powyższej decyzji.
J. W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na powyższą decyzję i wskazał, że jest dla niego krzywdząca, bowiem w wydatkach jakie on ponosi nie ujęto innych niezbędnych wydatków takich jak opłaty związane z opiekunką, kablówką, lekarstwami, środkami czystości czy naprawami.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę, wniosło o jej oddalenie, podtrzymując argumentację jak w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych / Dz. U. Nr 153, poz. 1269 / sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.
Skarga okazała się zasadna, choć nie z powodów w niej podnoszonych.
Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo przed sądami administracyjnymi / Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z póź. zm. / Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz podaną podstawą prawną.
Zasadnicze znaczenie ma w niniejszej sprawie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 2006 r. sygn. akt P 4/05 / Dz. U. Nr 84, poz. 587/, który uznał art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy mieszkaniowych dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych za niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto Trybunał orzekł, że § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych jest niezgodny z art. 6 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych.
Organy administracyjne obu instancji oparły swoje orzeczenia o powyższy zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny artykuł ustawy o dodatkach mieszkaniowych i przepis ww. rozporządzenia.
Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 lit.b Ppsa, Sąd uchyla decyzję w całości jeżeli stwierdzi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego. W niniejszej sprawie podstawą do wznowienia postępowania administracyjnego jest art. 145a § 1 Kpa, który stanowi, iż można żądać wznowienia postępowania w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja. Powyższe orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności podstawy prawnej obu decyzji przesądza o uznaniu, że decyzje administracyjne I i II instancji wydane zostały z naruszeniem prawa, dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego w przedmiotowej sprawie.
Przy ponownym rozpatrzeniu wniosku J. W. organy administracyjne wszechstronnie wyjaśnią sprawę i podejmą stosowne decyzje zgodnie z obowiązującym stanem prawnym.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art.145 § 1 pkt 1 lit.b i art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi / Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z póź. zm. /, orzekł jak w sentencji.