Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.), Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Anna Mierzejewska, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2014 r. sprawy ze skargi W.P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: Prezes ZUS) decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2013 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] lutego 2013 r., o odmowie przyznania W. P. świadczenia w drodze wyjątku.
Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2012 r. W. P. wystąpiła do Prezesa ZUS o przyznanie świadczenia w drodze wyjątku. We wniosku podniosła, że obecnie ma 56 lat i nie posiada jakiegokolwiek dochodu. Sąd Apelacyjny w W. wyrokiem z dnia [...] maja 2012 r. wydanym w sprawie sygn. akt [...] oddalił jej apelację w sprawie odmowy przyznania prawa do emerytury z uwagi na staż w szczególnych warunkach. Wnioskodawczyni podkreśliła, że w jej przypadku łączny udowodniony okres składkowy i nieskładkowy wynosi 16 lat, 6 miesięcy i 4 dni. W jej ocenie, z uwagi na tak znaczny okres stażu pracy jest w pełni legitymowana do złożenia wniosku o przyznanie renty nadzwyczajnej, gdyż z uwagi na zaawansowany już wiek i schorzenia nie jest w stanie podjąć pracy zarobkowej.
Prezes ZUS decyzją z dnia [...] lutego 2013 r., wydaną na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił przyznania W. P. świadczenia w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu decyzji, powołując się na treść art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ stwierdził, iż przyznanie świadczenia w drodze wyjątku możliwe jest wyłącznie w przypadku, gdy spełnione są łącznie wszystkie wymienione w tym przepisie przesłanki, a niespełnienie nawet jednego z nich wyklucza możliwość przyznania tego świadczenia.
Organ wskazał, iż z przedstawionej dokumentacji wynika, że orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia [...] grudnia 2012 r. W. P. nie została uznana za osobę niezdolną do pracy. Wnioskodawczyni ma ukończone 56 lat, a więc nie osiągnęła powszechnego wieku emerytalnego wynoszącego w jej wypadku 61 lat i 4 miesiące. W związku z powyższym nie spełnia warunku, jakim jest niemożność podjęcia pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek. Zarówno stan zdrowia, jak i wiek nie uniemożliwiają jej podjęcia zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem społecznym.
Jednocześnie organ podkreślił, iż fakt nie osiągnięcia jeszcze wieku emerytalnego nie stanowi przeszkody do nabycia w przyszłości prawa do emerytury w trybie zwykłym.
Organ zaznaczył też, że wykazany dochód przypadający na jednego członka rodziny, nie wskazuje, aby wnioskodawczyni pozostawała bez niezbędnych środków utrzymania.
W złożonym do Prezesa ZUS wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy W. P., przedstawiając dotychczasowy przebieg swojego zatrudnienia, zwróciła się o przyznanie świadczenia emerytalnego przysługującego pracownikom kolejowym lub jakiegokolwiek innego świadczenia. Wyjaśniła, że w jej przypadku przyczyną nieudowodnienia 20 lat okresów składkowych i nieskładkowych było to, że w wieku niespełna 36 lat życia przeszła na rentę inwalidzką kończąc pracę zawodową. Podkreśliła, że praca na kolei nie należy do lekkich, jest stresowa i odpowiedzialna. Zaznaczyła też, że gdyby uwzględniono jej pracę w gospodarstwie rolnym rodziców w okresie, gdy uczęszczała do liceum ogólnokształcącego dla pracujących, to miałaby 20-letni okres pracy.