Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras Sędziowie WSA Andrzej Góraj (spr.) Ewa Marcinkowska Protokolant specjalista Aleksandra Weiher po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi T.B. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oddala skargę
Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej decyzją z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] odmówił T. B. przyznania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego. Przyczyną podjęcia niniejszej decyzji przez organ była okoliczność zrzeczenia się przez stronę prawa do lokalu mieszkalnego w miejscowości pobliskiej pełnienia służby.
Od powyższej decyzji, działający w imieniu skarżącego pełnomocnik, złożył odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej. W odwołaniu wskazał na błędne zastosowanie przez organ § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych warunków jego zwrotu a także sposobu postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania (Dz. U. z 2002 r. Nr 118, poz. 1014 ze zm.).
Komendant Główny Straży Granicznej po rozpatrzeniu odwołania wydał decyzję z dnia [...] lipca 2010 r. Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ podtrzymał stanowisko zaprezentowane w ww. decyzji wskazując, iż okoliczność zrzeczenia się przez stronę prawa do przysługującego mu lokalu mieszkalnego znajdującego się w zasobach Towarzystwa Budownictwa Społecznego, wyczerpało przesłanki przepisu § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego (...) (Dz. U. Nr 118, poz.1014 ze zm.). Tym samym, w ocenie organu strona utraciła prawo do omawianego równoważnika.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie powyższej decyzji Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...]. Podtrzymał jednocześnie zarzut mylnej interpretacji § 2 pkt 1 i § 1 ww. rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, argumentując, że skoro funkcjonariusz nie posiada lokalu w miejscu pełnienia służby to ma prawo do przedmiotowego równoważnika. Zarzucił także organowi, iż wydając skarżoną decyzję zastosował przepisy nieobowiązującego już rozporządzenia.
W odpowiedzi na skargę Komendant Główny Straży Granicznej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe argumenty faktyczne i prawne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 z późn. zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym. Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż nie narusza ona prawa.