Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie WSA Piotr Borowiecki, Przemysław Szustakiewicz (spr.), Protokolant specjalista Ewa Kielak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi L. K. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów na rzecz skarżącej L. K. kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...], działając na podstawie art. 21 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (dalej ustawa o stopniach), utrzymał w mocy uchwałę Rady Wydziału [...] w [...] odmawiającej [...] L.K. nadania stopnia doktora habilitowanego nauk [...] w dyscyplinie [...].
W uzasadnieniu wskazano, że Sekcja Nauk [...] Centralnej Komisji, na posiedzeniu w dniu [...] października 2016 r., po zapoznaniu się z odwołaniem skarżącej i po wysłuchaniu opinii recenzentów Centralnej Komisji, w głosowaniu tajnym wypowiedziała się przeciw wnioskowi o uchylenie zaskarżonej uchwały Rady Wydziału, której dotyczy odwołanie (wynik glosowania: za uchyleniem uchwały - 1 głos, przeciw uchyleniu - 31 głosów, wstrzymujących się - 2 głosów).
Prezydium Centralnej Komisji, po zapoznaniu się ze stanowiskiem Sekcji [...] w rozpatrywanej sprawie, postanowiło w głosowaniu tajnym nie przyjąć odwołania i utrzymać w mocy zaskarżoną uchwałę Rady Wydziału (wynik tajnego głosowania: za uchyleniem uchwały - 0 głosów przeciw uchyleniu - 11 głosów, wstrzymujących się - 0 głosów).
Centralna Komisja uznała, iż uchwała Rady Wydziału została podjęta po postępowaniu poprawnie przeprowadzonym pod względem formalnym i merytorycznym i zgodnie z przepisami ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, ponieważ sporządzone recenzje są rzetelne, a rozprawa jest obciążona poważnymi błędami metodologicznymi.
W dniu 12 kwietnia 2017 r. skargę na powyższą decyzję wywiodła L.K., wskazując, że organ naruszył art. 18a ust. 11 ustawy o stopniach, poprzez błędną wykładnię zakładającą, że w sytuacji, gdy trzykrotnie głosowano w jej sprawie na radzie Wydziału - to taki sposób procedowania nie jest dotknięty błędem. W ten sposób dokonano wadliwej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, czym naruszono również art. 7, art. 77 § 1, art. 107 § 31 i 3 K.p.a.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podnosząc, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Natomiast art. 3 § 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne.
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy podać, że postępowanie w sprawach o nadanie tytułu naukowego oraz stopni naukowych cechuje odrębność związana ze specyfiką tych spraw. Wynika stąd ograniczony zakres kontroli sądu administracyjnego, który nie jest uprawniony do merytorycznej kontroli recenzji, stanowiących podstawę decyzji Centralnej Komisji. Nie dokonuje także merytorycznej oceny dorobku naukowego osoby ubiegającej się o uzyskanie tytułu naukowego oraz tego, czy posiada ona osiągnięcia naukowe, znacznie przekraczające wymagania stawiane w postępowaniu habilitacyjnym. Sąd nie jest również uprawniony do rozwiązywania merytorycznych sporów powstałych w świecie nauki. Kontrola sądu administracyjnego ogranicza się zatem jedynie do stwierdzenia, czy w postępowaniu przed Centralną Komisją nie doszło do naruszenia norm postępowania, wynikających z przepisów ustawy i statutu Centralnej Komisji, a także przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego (patrz wyrok NSA z dnia 30 maja 2008 r. sygn. akt I OSK 212/08; publ. Lex nr 505357).