Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Sylwia Falkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2008 r. sprawy ze skargi T. B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji w sprawie odmowy przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego z naruszeniem prawa - oddala skargę -
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] maja 2008 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 151 § 2 i 146 § 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] stwierdzającą, że ostateczna decyzja Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2000 r. nr [...] w sprawie dotyczącej odmowy przyznania T. B. prawa do świadczenia przedemerytalnego wydana została z naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Minister Pracy i Polityki Społecznej podniósł, że w dniu 4 stycznia 2000 r. T. B. zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy w W. i decyzją Starosty Powiatu [...] z dnia [...] stycznia 2000 r. nr [...] przyznano jej status osoby bezrobotnej od dnia 4 stycznia 2000 r. i prawo do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 12 stycznia 2000 r. Kolejną decyzją z dnia [...] kwietnia 2000 r. nr [...] Starosta Powiatu [...] odmówił przyznania T. B. prawa do świadczenia przedemerytalnego. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2000 r. nr [...].
W dniu 13 marca 2007 r. T. B. zwróciła się z wnioskiem o wznowienie postępowania w sprawie odmowy przyznania jej świadczenia przedemerytalnego.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] Wojewoda [...] wznowił postępowanie zakończone ostateczną decyzją odmawiającą przyznania wnioskodawczyni prawa do świadczenia przedemerytalnego. Następnie decyzją z dnia [...] października 2007 r. nr [...] odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia [...] czerwca 2000 r. Na skutek wniesienia przez stronę odwołania, decyzją Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...]. decyzja ta została uchylona, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
Kolejną decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] Wojewoda [...] ponownie odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia [...] czerwca 2000 r. Od tej decyzji T. B. wniosła odwołanie, na podstawie którego Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] orzekł o uchyleniu zaskarżonej decyzji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Wykonując zalecenia organu II instancji Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] stwierdził, że ostateczna decyzja Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2000 r. w sprawie dotyczącej odmowy przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego została wydana z naruszeniem przepisów prawa.
T. B. wniosła od powyższej decyzji odwołanie uznając, iż zapadłe w sprawie rozstrzygnięcie jest dla niej krzywdzące, albowiem nie przyznaje jej należnego świadczenia pieniężnego o które ubiega się od wielu lat.
Po przeanalizowaniu materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy, organ II instancji stwierdził, że zaskarżone rozstrzygnięcie było słuszne i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.
W motywach podjętej w dniu [...] maja 2008 r. decyzji Minister podniósł, że wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadliwością procesową, wyliczoną wyczerpująco w przepisach prawa procesowego, tj. w art. 145 § 1 i art. 145a § 1 k.p.a. Celem postępowania wznowieniowego jest usunięcie ewentualnych wadliwości zakończonego postępowania zwykłego, ustalenie, czy i w jakim zakresie wadliwość postępowania zwykłego wpłynęła na byt prawny decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym oraz w razie stwierdzenia określonej wadliwości decyzji dotychczasowej doprowadzenie do jej uchylenia i wydania nowej decyzji rozstrzygającej o istocie sprawy albo stwierdzenie, że decyzja dotychczasowa wydana została z określonym naruszeniem prawa (art. 151 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 k.p.a.).