Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant: sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2004 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na postanowienie Wójta Gminy [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie obrotu alkoholami 1) stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia, 2) orzeka, iż zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Wójta Gminy [...] na rzecz A Sp. z o.o. z siedzibą w Z. kwotę 77,60 zł (siedemdziesiąt siedem złotych sześćdziesiąt groszy), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W dniu 29 stycznia 2001 r. wpłynęło do Urzędu Gminy [...] oświadczenie A Sp. z o.o. z siedzibą w Z. zwanej dalej Spółką, dotyczące wartości sprzedaży napojów alkoholowych w placówce handlowej, położonej w T. przy ul. [...]. W oświadczeniu podano, iż wartość obrotów alkoholem wyniosła w 2000 r. - 183. 329,32 zł., w tym za sprzedaż wina - 23. 974,03 zł., za sprzedaż wódki - 159. 355, 29 zł. Jednocześnie Spółka wniosła o naliczenie podwyższonej opłaty odrębnie dla poszczególnych kategorii alkoholi.
Po ustaleniu wysokości należnej opłaty przez pracownika Urzędu, Spółka dobrowolnie wpłaciła ustaloną kwotę na 5. 820 zł. Kwota ta została naliczona od łącznej wartości sprzedaży poszczególnych rodzajów alkoholi.
W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, opartym na treści art. 16 § 1 pkt 4 oraz art. 34 § 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o NSA, Spółka zażądała zwrotu nadpłaty w kwocie 1. 940 zł., wynikającej z bezpodstawnego zawyżenia wysokości opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych.
Postanowieniem z dnia [...], nr [...] ,Wójt Gminy [...], działając na podstawie art. 123 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071), zwanej dalej k.p.a., odmówił zwrotu żądanej kwoty. Uzasadniając rozstrzygnięcie podkreślił, iż ustalona przez Urząd opłata jest pochodną wartości detalicznej sprzedaży napojów alkoholowych, która przekroczyła 30 tys. ECU. Podwyższoną opłatę - zgodnie z treścią art. 111 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, pobiera się od wartości sprzedaży napojów alkoholowych, osiągniętej w punkcie sprzedaży, a nie od wartości sprzedaży uzyskanej z poszczególnych kategorii alkoholi, na które zostały wydane odrębne zezwolenia. W tej sytuacji Wójt uznał, iż zarzut niezgodnego z przepisami zawyżenia opłaty jest bezpodstawny.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu, Spółka wniosła o zobowiązanie Urzędu Gminy w T. do zwrotu różnicy w opłacie za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych. Podkreślono, iż Urząd Gminy w T. błędnie interpretuje treść art. 111 ust. 2 i 3 ustawy, stosując wykładnię rozszerzającą tego przepisu. Dotyczy on "jedynie podwyższenia opłaty za korzystanie z zezwolenia, a nie daje podstaw do jej ustalenia dla całego punku sprzedaży".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie odnotować należy, że skoro skarga została wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r., to w oparciu o treść art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271) sprawa podlega rozpoznaniu przez właściwy sąd administracyjny. W tym przypadku jest to, z mocy § 1 pkt 9 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 72, poz. 652), tut. Sąd.