Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Kremis (sprawozdawca) Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Protokolant Daria Burdzyńska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 lutego 2013 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Gminy Kobierzyce z dnia 31 sierpnia 2012 r. nr XXI/258/12 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Nowiny w zakresie § 6 ust. 1 pkt 3 we fragmencie " w której dla inwestycji związanych z pracami ziemnymi wymagane jest przeprowadzenie badań archeologicznych w zakresie określonym przez organ konserwatorski", § 10 pkt 2 we fragmencie " na warunkach i za zgodą zarządcy drogi", § 14 ust. 6 we fragmencie "za zgodą i na warunkach określonych przez zarządcę drogi", oraz § 10 pkt 3 I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie § 6 ust. 1 pkt 3 we fragmencie " w której dla inwestycji związanych z pracami ziemnymi wymagane jest przeprowadzenie badań archeologicznych w zakresie określonym przez organ konserwatorski", § 10 pkt 2 we fragmencie " na warunkach i za zgodą zarządcy drogi", § 14 ust. 6 we fragmencie "za Sygn. akt II SA/Wr 16/13 zgodą i na warunkach określonych przez zarządcę drogi", oraz § 10 pkt 3 zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała w zakresie wskazanym w punkcie I nie podlega wykonaniu; III. Zasądza od Rady Gminy Kobierzyce na rzecz strony skarżącej kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną uchwałą z dnia 31 sierpnia 2012 r. nr XXI/258/12 Rada Gminy Kobierzyce uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania wsi Nowiny.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na tę uchwałę wniósł Wojewoda Dolnośląski, jako organ nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego.
W skardze zakwestionowano § 6 ust. 1 pkt 3 uchwały we fragmencie "w której dla inwestycji związanych z pracami ziemnymi wymagane jest przeprowadzenie badań archeologicznych w zakresie określonym przez organ konserwatorski", zarzucając podjęcie skarżonego fragmentu uchwały z istotnym naruszeniem art. 15 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) w zw. z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 31 i art. 32 ust. 5 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.). Dalej zarzucono, że § 10 pkt 2 uchwały we fragmencie "na warunkach i za zgodą zarządcy drogi", § 14 ust.6 we fragmencie "za zgodą i na warunkach określonych przez zarządcę drogi" oraz § 10 pkt 3 zostały podjęte z istotnym naruszeniem art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z § 4 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności wskazanych przepisów zaskarżonej uchwały we wskazanych fragmentach oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Na uzasadnienie skargi podano, że w § 6 ust. 1 pkt 3 uchwały postanowiono: ".ustala się strefę "OW" obserwacji archeologicznej obejmującej obszar objęty planem w której dla inwestycji związanych z pracami ziemnymi wymagane jest przeprowadzenie badań archeologicznych w zakresie określonym przez organ konserwatorski". Wskazano, że w myśl z art. 7 pkt 4 i art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, jedną z form ochrony zabytków są ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Kompetencja ta ściśle koresponduje z art. 15 ust. 2 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w myśl którego w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej. Kompetencja ta nie oznacza jednak pełnej dowolności i musi być wykładana przez pryzmat obowiązującego prawa. W świetle art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej działają w granicach i na podstawie prawa. Oznacza to, iż każde działanie organu władzy, w tym także Rady Gminy Kobierzyce, musi mieć oparcie w obowiązującym prawie.
W ocenie organu nadzoru wskazane uregulowanie uchwały wykracza poza przyznaną radzie gminy kompetencję do określenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zasad ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej, w tym określenia nakazów i zakazów, obowiązujących w strefie ochrony konserwatorskiej wyznaczonej w planie. Powyższe upoważnienie nie obejmuje możliwości umieszczania w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uregulowań kwestii związanych z koniecznością przeprowadzania badań archeologicznych. Kwestia obowiązku przeprowadzenia badań archeologicznych uregulowana została w art. 31 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Z tego przepisu wynika, że obowiązek przeprowadzenia prac archeologicznych istnieje tylko o tyle, o ile występuje ryzyko przekształcenia lub zniszczenia zabytku archeologicznego i o ile przeprowadzenie badań jest niezbędne w celu ochrony zabytków. Natomiast jeśli chodzi o obowiązek przeprowadzenia badań archeologicznych w związku z faktem odkrycia zabytku w trakcie prowadzenia robót budowlanych lub ziemnych, to materia ta została uregulowana w art. 32 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami